Niet helemaal mijn ding

De wereld achter het hek, heeft naar mijn mening een bijzondere setting. 2 hele jonge kinderen met een heel ander leven, maar toch hebben ze iets gemeen. Ik vond het een bijzonder boek met veel emoties. Het leven hoe het daar beschreven wordt doet je aan het denken zetten. De jongen in de gestreepte pyjama, dat was mijn gedachte bij het boek. De opzet is naar mijn mening hetzelfde. Zou dit de bedoeling zijn geweest? Leven ze echt zo? Worden ze zo slecht behandeld, vergelijkbaar met de joden in de tweede wereld oorlog? Dit waren vragen die ik tijdens het lezen in mijn hoofd had.
Hoe Zana Fraillon zo’n zwaar onderwerp als vluchtelingen, toch zo goed kan verwoorden vind ik echt een prestatie. Haar schrijfstijl is erg fijn, met niet al te lange hoofdstukken. Desondanks vond ik het verhaal soms ook verwarrend. Ik ben nooit 100% goed in het boek gekomen en dat was jammer. Sommige passages liepen voor mijn gevoel niet helemaal lekker.
De personages in het boek vond ik een beetje mwah. Aan de ene kant vond ik ze erg leuk en interessant, maar aan de andere kant heb ik totaal geen beeld van de personages in mijn hoofd. Dit vond ik echt jammer.
De cover vind ik echt super mooi, maar tegelijkertijd ook erg naar. De nummers en letters zeggen iets over hun leven als vluchteling. Hoe vreselijk dat is om eigenlijk naamloos te zijn, maar de vogel is juist een symbool van vrijheid. Die iets positiefs probeert uit te stralen.
Ik vond dit boek best mooi, maar totaal niet wat ik zoek in een boek om te lezen. Ik vond het te lastig om in het boek te komen.