Moedige getuigenis over WO 2 in de Provence

Céreste (Provence, Frankrijk), omstreeks de Tweede Wereldoorlog. Mireille is 6 en het is oorlog. Vader is krijgsgevangene in Duitsland, moeder kan het als maar beter vinden met de charismatische René, verzetsleider en dichter, die bij hen intrekt. Voor Mireille wordt René een tweede vader. Zestig jaar later grijpt Mireille naar haar dagboek van toen terug. Alles herleeft voor haar ogen en ze schrijft, met de ogen van het kind dat ze toen was, over haarzelf, haar familie, haar dorp, haar leven tijdens de oorlog, moed, verzet en brute represailles.
Het hoeft niet altijd literatuur met grote L te zijn om te boeien. Deze bescheiden en moedige getuigenis, tot stand gekomen op basis van een aaneenschakeling van dagboekfragmenten, herinneringen en brieven, mag er best zijn, al is er met de pen van een echte auteur beslist meer van te maken. En dat voel je. Mireille Sidoine schetst een zeer concreet en herkenbaar verzets- en liefdesleven in een voor mij bekend stukje Provence (Luberon, Vaucluse). Zeer vlot leesbaar. 4*, al zijn het kleintjes.