Het vrijbuitersbestaan dat een Engelse piloot in Duitse dienst kan leiden

Ik hou niet zo van oorlogsverhalen, ook niet van die van Biggles. Het feit dat Biggles in dit avontuur dik tegen zijn zin belandt en de schrijver die weerzin op haast elke bladzijde (zo lijkt het toch) vermeldt, helpt ook al niet.
Toch is het een verhaal waar Biggles als spilfiguur constant in doodsgevaar verkeert, in een situatie die wel móet verkeerd aflopen. Jammer is dat het einde heel voorspelbaar is, al weet Johns daar toch nog een onverwachte draai aan te geven.
De manier waarop Biggles telkens in compromitterende situaties verzeild geraakt en hoe hij er zich uit redt doet me meer denken aan een komische kostuumfilm dan aan een spannend jongensboek. De beschrijving van enkele Duitse vliegtuigen uit WOI spreken tot de verbeelding, de luchtgevechten zijn heroïsch. Want niet te vergeten, het verhaal speelt 100 jaar geleden.
In het derde deel van wat een lange reeks zou worden speelt enkel Algy een belangrijke bijrol, de 2 andere vaste kameraden doen nog niet mee.
Het meest opvallende is toch het vrijbuitersbestaan dat een Engelse piloot in Duitse dienst kan leiden in Palestina.