Een historische whodunit in de traditie van de echte groten.

Een klassieke whodunit zowel in schrijfstijl als in de periode waarin het zich allemaal afspeelt.
1920, vlak na de Groote Oorlog, Engeland en de Engelsen likken hun wonden. Ten huize van de aristocratische familie Mitford ontwikkelt zich een onwaarschijnijke vriendschap tussen de oudste dochter Nancy die op de rand van volwassenheid balanceert en het jonge kindermeisje Louisa. Beiden besluiten, met de hulp van de (bijna)vriend van Louisa die bij de spoorwegpolitie werkt, een moord waar ze zijdelings bij betrokken zijn te onderozeken.

Alle drie winnen ze tijdens het onderzoek aan maturiteit en zelfvertrouwen, ook al loopt alles lang niet zoals gepland.

Louise wordt achtervolgt door haar achterbakse oom die haar in de prostitutie wil duwen, Nancy wordt verliefd op de hoofdverdachte van de moord en Guy verliest zijn werk en doet zich voor als privé-detective.

De sfeer van de jaren '20 en de karakters zijn zo perfect getroffen, dat kan niet verbeterd worden. Jessica Fellowes schrijft over die periode alsof zijzelf terug in de tijd stapte. Het boek doet me nostalgisch terugdenken aan mijn favoriete Agatha Christie verhalen, de Tommy en Tuppence reeks.

Prachtig die schrijfstijl, de perspectiefwisselingen tussen Louisa en Guy, afwisseling tussen beschrijvingen, dialogen en aktie. De korte hoofdstukken verhogen het tempo al denk ik dat het terugschroeven tot de helft (per perspectiefwisseling) geen merkbaar effect zou hebben.

De plot is goed gevonden en een mij onbekende variant van whodunits. Je krijgt steeds meer informatie over de betrokkenen maar zodanig dat steeds weer ieamnd anders verdacht wordt. Zoals het hoort in een goede whodunit.
Chronologisch, logisch opgebouws naar de finale climax en met vele plotwendingen.
Ik had het einde helemaal niet zien aankomen.

Ik bleef steeds geboeid door het verhaal, zelfs door de ontluikende liefdesrelatie tussen Louisa en Guy terwijl dat toch niet echt mijn ding is. Het is geen harde thriller maar een spannend, gezapig verteld verhaal waar ik echt van genoten heb.
Haast net zoveel van de sfeer als van het raadsel.

Bij een whodunit moet je je aandacht er bij houden om geen aanwijzingen te missen maar dat was geen probleem. Het boek wegleggen en later verder lezen was ook mogelijk zonder de sfeer te verliezen.

Het lezen van De Mitford moorden is voor mij zeker aanleiding om de volgende boeken uit deze 6-delige serie ook te gaan lezen.