Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Rechercheur Lin Kramer in het middelpunt van de aktie

Tommy Verhaegen 03 juli 2019
Dit is niet de thriller met puntje-van-de-stoel spanning of de whodunit met de ene aanwijzing na de andere maar een verhaal van ploeteren en toevalligheden om tot een oplossing te komen. Ik had het niet verwacht, maar dat ligt me wel.
Er zijn meerdere verhaallijnen die ogenschijnlijk weinig met mekaar te maken hebben, behalve dan in de persoon van Lin, zowel privé als op haar werk. De hoofdlijn is voor mij de verdwijning van Sabine; daarbij komen allerlei minder fraaie dingen naar boven maar in de eigenlijke zoektocht wordt lang weinig voortgang geboekt. Mede daardoor heb je als lezer geen bewijs dat Sabine dood is, laat staan een aanwijzing naar de eventuele moordenaar. Knap gedaan.
Het continue wisselen van verhaallijn houdt de vaart erin, waar de zoektocht naar Sabine net zoals de zoektocht naar de drugsdealers (verhaallijn 2) enkel dode eindjes oplevert. De enige vooruitgang is vaak hoe de geborgen wereld van Lin de ene opdoffer na de andere krijgt. Dit geeft Lidewij Martens de gelegenheid om de groei van Tom in karakter en als (politie)partner mooi in beeld te brengen. Klassiek is de tegenstelling tussen de oudere, ervaren partner (Lin) en het nieuwe maatje (Tom) (verhallijn 3) waarbij de kennismaking al fout loopt en die elkaar niet liggen door de onderlinge tegensellingen. Door de omstandigheden leren ze elkaar beter kennen en groeien naar elkaar toe, zowel professioneel als privé.
De meeste spelers in deze vertelling blijven "in karakter" zoals dat heet, met weinig evolutie maar wel steeds meer diepgang naargelang het verhaal vordert. Naast Lin gaat mijn voorkeur uit naar Tom die zijn best doet om zichzelf te blijven en zich tegelijkertijd aan te passen aan zijn omgeving terwijl hij snel "opgroeit" in de wereld in het echte politiemilieu na de academie.


De schrijfstijl past wel bij het verhaal, Lin is veel in gedachten en dat komt overeen met haar kringetjes: zijzelf, familie, Steigereiland, politie, rest van de wereld. Dat maakt dat het verhaal vanuit Lin haar gedachten geschreven is en niet altijd overeen komt met de feiten. Het zorgt er voor dat je Lin probeert te doorgronden om daarmee het verhaal beter te begrijpen. Goeie invalshoek van Lidewij Mertens die haar de mogelijkheid biedt om veel variatie in het verloop van het verhaal te brengen.
Wel vind ik persoonlijk dat het constant, zonder enige aanduiding, verspringen tussen heden en verleden, gedachten en woorden toch wel een beetje storend. Het dwong me om bepaalde passages te herlezern als ik me daar van bewust werd.
Ik ben zelf diabeet en weet hoe belangrijk je voeding kan zijn, maar ik kan me voorstellen dat de eeuwige nadruk op het eten en drinken van Lin het voor anderen wel wat langdradig kunnen maken.
Om de schrijfstijl samen te vatten heb ik maar 1 woord nodig (gezien haar voorgeschiedenis waarschijnlijk ook helemaal niet verrassend): filmisch.

Het einde kwam onverwacht, op alle vlakken.

Steigereiland boeide en hield mijn aandacht van bij het begin vast ook al verliep haast niks zoals ik verwachtte.
Lidewij Martens heeft een prettig lezende schrijfstijl, maar je moet wel uiterst geconcentreerd lezen omwille van de voortdurende wisselingen tussen de gedachtenwereld van Lin en de realiteit en het heden dat afgewisseld wordt met scènes uit het verleden. Even niet opletten en je verliest de draad van het verhaal.

Realistisch, geloofwaardig, eigentijds zoals Lin een zwaar trauma uit het verleden meesleept met gevolgen voor haar lichamelijke gezondheid, maar dat toch combineert met integriteit in een fysiek zwaar beroep en een soort moedergevoel voor de bewoners van het Steigereiland.

Ik vind het boek uniek in zijn genre, vooral door de locatie, Steigereiland, en de band die Lin er mee heeft.
Niet alle vragen worden op het einde beantwoord en ik hou niet van open eindes. Dat is enkel te verantwoorden als er nog een deel volgt met de ontbrekende antwoorden. Voor mij mag dit het begin zijn van een hele serie rond rechercheur Lin Kramer, haar collegas en de bewoners van Steigereiland.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Tommy Verhaegen