Een onmogelijke liefde

'Het jachtgeweer' is een raamvertelling, waarin brieven worden geschreven door drie verschillende vrouwen, te weten; Shōko, Midori en Saiko. Alle drie schrijven ze onafhankelijk van elkaar hun overpeinzingen over een groot geheim aan Jōsuke Misugi. Zo héél geheim blijkt het overigens uiteindelijk niet te zijn.

Een naamloze ik-verteller krijgt de vraag om een gedicht te schrijven voor het tijdschrift van een jagersvereniging. Hij schrijft een prozagedicht dat hij 'Het jachtgeweer' noemt. Onderwerp is een jager die hij die winter de Amagi-berg heeft zien opklimmen, gefascineerd door zijn tred en verschijning, dat hij de wens voelt om ook op die manier te lopen. Dan ziet hij in gedachten echter niet de berg die de jager opgaat, maar een witte, droge rivierbedding die hij achter zich laat.

Na een aantal weken krijgt hij een brief van de hem onbekende Jōsuke Misugi die schrijft het gedicht in het jagersblad te hebben gelezen en er emotioneel door werd geraakt. Hij heeft zichzelf herkend in het gedicht en vraagt de dichter om drie brieven, die hij heeft gekregen, te lezen.

Shōko schrijft haar oom Jōsuke nadat ze, een dag voor het overlijden van haar moeder, stiekem haar dagboek heeft gelezen, waardoor ze nu weet dat hij een geheime relatie heeft gehad met haar moeder. Ze wil met haar brief bewerkstelligen dat oom Jōsuke op de hoogte zal zijn van haar gevoelens van droefheid. Ze is er van overtuigd dat alleen zij weet heeft van deze geheime relatie.

'Eigenlijk had ik het soort brief willen schrijven waardoor u na hem gelezen te hebben met de pijp in uw mond naar buiten zou willen gaan, maar dat lukt me eenvoudig niet. Ik heb dit punt al zo vaak bereikt, en ik heb ik weet niet hoeveel vellen briefpapier verpest. Dit was mijn opzet niet. Ik wilde u alleen eerlijk uitleggen wat mijn gevoelens nu zijn, zodat u die kunt begrijpen. [...] Het is de droefheid die over me heen spoelt, zoals op een winderige dag de schuimkoppen in de zee bij Ashiya van alle kanten op je af komen, en dat brengt me in verwarring.'

Midori vertelt haar man op een kille en afstandelijke manier per brief dat ze van hem scheiden wil, omdat ze heeft geweten dat hij een relatie heeft gehad met de vrouw die ze altijd als haar oudere zus beschouwde.
Haar kijk op haar man loopt niet over van begrip en ze vertelt hem in klare taal dat ze hem in wezen minacht.

'Je hebt in je leven zelden of nooit eenzaamheid gekend. Je bent zeker niet iemand die in zijn eentje zal gaan zitten kniezen. Je mag af en toe verveeld kijken, maar zielig kijken doe je nooit. Je hebt een merkwaardige kijk op alles, en je bent er heilig van overtuigd dat jouw kijk altijd de juiste is. Dat mag jij zelfvertrouwen noemen, maar als ik je zo bezig zie bekruipt me soms de lust om je hard door elkaar te rammelen. Kortom, voor een vrouw ben je niet om te verdragen. Je bent een saaie piet, het soort man op wie het nauwelijks de moeite waard is verliefd te worden.'

De laatste brief is vlak voor haar dood geschreven door Saiko, zijn minnares van de afgelopen 13 jaar. Zij vertelt hem haar gevoelens en die blijken bijzonder verrassend te zijn.

'Opeens was het of al die onsamenhangende gevoelens in mijn lichaam een bloem lieten ontluiken en wist ik hoe gelukkig een vrouw kan zijn als ze wordt liefgehad.
Ik heb mezelf er nooit toe kunnen brengen om het mijn man te vergeven dat hij me vroeger ontrouw is geweest, maar mijn eigen overspel vergaf ik mezelf maar al te gauw.'

Motieven

De turquoise jakje met het motief van een distel
Slangen als symbool die ieder mens in zich meedraagt
Het jachtgeweer

Conclusie

Deze raamvertelling is voor het overgrote deel ook een briefroman. Het is prachtig om in de afzonderlijke brieven het eigen karakter en intonatie van de afzender te proeven. Ook de blik op Misugi zelf verandert.
Door elke brief schijnt het licht vanaf een andere kant op de geheime relatie en komt er een extra stukje van de puzzel tevoorschijn.

Doordat alle brieven vanuit een eigen perceptie zijn geschreven, krijg je als lezer meer informatie, dan de briefschrijvers zelf hebben. Hierdoor wordt de spanning langzaam opgebouwd en krijg je als lezer de kans om het ware verhaal te creëren.
De brievenschrijvers lijken de personificatie van droomsymbolen te zijn - een geïdealiseerde en symbolische voorstelling of persoonlijkheidstype die in het onderbewustzijn aanwezig is -.

Heel fijntjes, helder en fris in taalgebruik, ontrolt langzaam op een afgewogen manier het subtiele verhaal over liefde, eenzaamheid en de dood. Een klein boekje in je handen, maar een geweldige inhoud wat nog lang blijft nazinderen. Laat je vooral niet leiden door de schreeuwerige cover, want dit is werkelijk een prachtige klassieker. Een Japanse parel! Het heeft absoluut mijn nieuwsgierigheid gewekt naar het boek Stierensumo.

Achterin de novelle staat een verklarende noten van Japanse woorden, begrippen en gebeurtenissen die in de tekst niet worden uitgelegd.

Auteur

Yasushi Inoue (1907 - 1991) was een Japanse schrijver van poëzie, essays, korte fictie en romans. Hij schreef met 'Het jachtgeweer' zijn debuut in 1949 en brak daar meteen mee door. Daarvoor was hij werkzaam als journalist en literair recensent. Zijn tweede werk is 'Stierensumo', dat meteen daarna uit is gekomen. Inoue ontving daarmee de Akutagawa-prijs voor nieuw talent. Bij Uitgeverij Bananafish zal het tweede werk dit jaar in mei verschijnen.
In 1976 heeft de auteur de Japanse Orde van Culturele Verdienste gekregen - een ridderorde voor schrijvers, kunstenaars en onderzoekers.
Van Inoue wordt wel gezegd dat hij de grootste Japanse schrijver is waarvan je nog nooit hebt gehoord.

Titel: Het jachtgeweer
Oorspronkelijke titel: Ryōjū
Auteur: Yasushi Inoue
Vertaling: Jacques Westerhoven
Voorwoord: Ivo Smits
Categorie: Novelle
Pagina's: 64
ISBN: 9879492254177
Uitgeverij Bananafish
Verschenen: januari 2018
Oorspronkelijk verschenen in 1949