‘’ De bessen in mijn hand waren de vonk, dat klopt, maar het vuur had nooit door mij geblust kunnen worden. Ik wil het Capitool laten zien dat ik meer ben dan enkel een pion in hun spelen.’’
Vlammen is het vervolg op het succesvol boek De Hongerspelen van Suzanne Collins, uitgegeven door Unieboek en valt onder het genre fictie. Het is een boek dat vooral geschreven is voor jeugd, maar het is ook geschikt voor volwassenen. Er is opnieuw veel actie terug te vinden in het verhaal en je krijgt een perfect beeld van de emoties van de tributen. Ik vond de Hongerspelen een fantastisch boek, dus was zeer benieuwd naar het volgende boek van de trilogie die uiteindelijk heel verrassend was.
Nadat Katniss en Peeta de Hongerspelen in het vorige boek hebben gewonnen, moeten ze in dit boek vol tegenzin aan de zegetoer beginnen. Van het Capitool moeten ze opnieuw een verliefd stel spelen. Voor Katniss is er nog een uitdaging, want President Snow wil dat ze haar volledig inzet. Anders kan het wel is fout gaan met haar familie en vrienden. Nadien volgt de Kwartskwelling waarbij de tributen deze keer uit alle levende winnaars getrokken worden van de Hongerspelen. Katniss is het enige meisje van district 12 dat al eens gewonnen heeft. Ze moet dus terug in de arena. Hoe het uiteindelijk afloopt, zal je zelf moeten ondervinden door het boek te lezen.
Ik vond dat het verhaal moeilijk op gang kwam, totdat dit citaat aan de orde kwam: ‘’Bij het vijfenzeventigjarig jubileum zullen om de rebellen eraan te herinneren dat zelfs hun sterkste mensen niet zijn opgewassen tegen de macht van het Capitool, de mannelijke en vrouwelijke tributen getrokken worden uit de groep eerdere winnaars.’’. Er zat een goede spanningsopbouw in het verhaal, het begon vrij rustig, maar stilletjes aan werd het spannender en spannender zodat je het boek niet meer kon wegleggen.
Toen ik las dat ze opnieuw de arena in moesten, dacht ik dat ik net hetzelfde ging lezen als in het eerste boek. Dit was zeker niet het geval, aangezien de schrijfster gebruik maakte van nieuwe personages en een vernieuwde arena. Het is dus heel verrassend, het brengt iets heel nieuws.
Suzanne Collins geeft kritiek op de totalitaire regimes. De districten zijn ondergeschikt en het Capitool is oppermachtig. Daarnaast geeft ze ook kritiek op de media, aangezien deze te sensatiebelust zijn.
Het verhaal geeft een mooie weergave van de emoties van de tributen. Je weet precies wat ze voelen en je kan er je een perfect beeld bij voorstellen. Suzanne Collins gebruikt dus een goede schrijfstijl, want je raakt als lezer betrokken bij Katniss en het leven van haar naasten. Je beleeft alles mee met haar in het verhaal en je wordt betrokken bij de keuzes die zij gaat maken. Het boek is in de tegenwoordige tijd geschreven, waardoor duidelijk blijkt dat Katniss ook niet weet wat er gaat gebeuren.
Suzanne Collins is er opnieuw in geslaagd een spannend en verrassend boek te schrijven. Het is een leeservaring om niet snel te vergeten. Het is boeiend van het begin tot het einde en het laat je niet meer los.