Graag meer van dat

"When I was born, the name for what I was did not exist."

Circe wordt geboren als dochter van Helios de zonnegod en Perseis, een van de Oceaniden. Haar stem klint als die van mensen, ze ziet er helemaal niet uit als een godin, ze gedraagt zich ook niet zo want daarvoor heeft ze teveel empathie voor anderen. Goden zijn wreed en meedogenloos. Zo leeft ze mee met Prometheus, van wie de lever iedere dag opnieuw weggepikt wordt door een adelaar. Ze spreekt veel met hem en vraagt hem hoe hij het volhoudt. Hieronder zijn antwoord.

"We bear it as best we can."

Haar vader heeft liefst niets met haar te maken. Circe heeft nog broers en zussen en wanneer een van haar zussen verliefd wordt op de man die zij voor zichzelf gezien had, wordt ze kwaad en spreekt ze een toverspreuk over haar zus uit. Die verandert op dat moment in een zeskoppig monster, Scylla. Hierop wordt Circe verbannen naar het eiland Aiaia.
Op dit eiland trekt ze verbazend goed haar plan, ze leert zichzelf alles over kruiden en toverspreuken. Af en toe stranden er zeelieden op haar eiland, allemaal met dezelfde vraag om hulp en eten, maar velen ook met verkeerde bedoelingen. Daarop spreekt ze er iedere keer een toverspreuk over uit om zichzelf te beschermen. Op een dag strand Odysseus die al jaren onderweg is terug naar huis na de oorlog van Troje. Hij heeft vele manschappen verloren op zee, door Scylla die de mannen opgegeten heeft. Scylla is niet te vermijden want het is of dat, of Charybdis, de draaikolk die ook levens eist.
Met Odysseus heeft Circe een redelijk goed leven, maar hij verlangt er toch naar verder naar huis te trekken.
De rest moet je zelf lezen.

Dit boek heeft me van mijn sokken geblazen, zo goed geschreven, zo melodieus, zo mijn ding terwijl ik dit helemaal niet verwacht had. Al die goden met hun menselijke trekjes zijn geweldig. Ze zijn jaloers, willen elkaar de loef afsteken, de beste zijn, ze roddelen, het zijn net echte mensen.
Het deed me enorm terugdenken aan mijn middelbare school tijd, aan Latijn-Grieks, aan de vertalingen aan de Odyssee, aan het paard van Troja, aan allerlei mythes. Wat een heerlijke leeservaring. Ik heb dit boek in het Engels gelezen omdat dat ook de taal is waarin het geschreven is. Ik kan me bijna niet voorstellen dat de vertaling al de mooie dichterlijke zinnen op dezelfde manier kan weergeven. Als het wel kan dan neem ik mijn woorden terug en is een compliment voor de vertalers nodig.
Dit boek past perfect in de reading challenge Categorie #36 - Lees een hervertelling van een sprookje of legende.