Niet alle verhalen moeten in de krant

Een jonge journaliste doet stage bij een klein krantje in een plaats waar amper iets gebeurd.
Ze leert de stiel van letterlijk twee oude rotten in het vak, Vince Teague en Dave Bowie.
Via verhalen leren ze haar het vak. Een van die verhalen gaat over een lijk op het strand, zonder identificatie. Wie was hij, waar kwam hij vandaan, hoe is hij gestorven, gaat het om een misdaad?
Het duurt lang voordat de man geïdentificeerd is, en niet dankzij de plaatselijk politie, maar door de vasthoudendheid van de journalisten en een student forensische geneeskunde.
De journalisten hebben nooit veel over het lijk geschreven en ze leggen in dit verhaal uit waarom niet. Sommige verhalen moeten niet in de krant komen.
Het is een dun boekje waarin eigenlijk niet veel gebeurt, maar toch lees je door. Dat is toch de bekwaamheid en kunst van Stephen King, uitweiden en niet veel vertellen maar wel zorgen dat de lezer geboeid blijft.