Gedoemd

Edgar Freemantle heeft een succesvol aannemersbedrijf wanneer hij een ernstig ongeluk krijgt op een bouwwerf. Wanneer hij terug bij komt in het ziekenhuis, mist hij een arm, een stuk van zijn geheugen en niet veel later ook nog zijn vrouw. Hij staat zo goed als op het punt om er een einde aan te maken, wanneer een vriend hem aanraadt ver weg te gaan en iets te gaan doen wat hij al heel lang heeft willen doen.
Edgar vertrek naar Florida Keys, naar het verlaten Duma en gaat er schilderen. Hij blijkt een supertalent te zijn. Wat weinigen weten is dat zijn geamputeerde arm hem veel pijn bezorgt en hem aanzet om te schilderen. Er is iets in Duma dat die arm triggert. Hij leert er een oude vrouw kennen die iets in zijn schilderijen ziet. Wanneer hij in het verleden van de vrouw graaft, begint hij meer en meer te begrijpen van wat hij schildert. Hij beseft ook dat hij met zijn schilderijen iets in gang heeft gezet dat nog maar moeilijk te stoppen is, duistere krachten, dingen uit het verleden.

Wat is dit een echte en een goede Stephen King. Je hoort wel meer dat mensen met geamputeerde ledematen last hebben van fantoompijnen, maar zoals King het beschrijft geloof ik het ook meteen. Hoe Edgar naar zijn arm grijpt en er dan los door grijpt en zijn ribben vastheeft. Wat daarna allemaal gebeurt is helemaal niet zo ver gezocht, het zou misschien zomaar kunnen en dat is wat ik zo goed vind aan King, het is niet helemaal fantasy, het is dikwijls net iets verder dan de werkelijkheid, ietsje, niet te veel en dan wordt het toch nog een beetje geloofwaardig.
Heerlijk boek.