Na de hype de teleurstelling

Na Hex en de vele vijf sterren die dit boek kreeg, waren mijn verwachtingen uiteraard heel hoog.
Ik had verwacht een verhaal in de stijl van Stephen King te lezen, maar geschreven door een jonge Nederlandse auteur.
Het verhaal op zich heeft wel iets, de berg die bezit neemt van iemand die bezeten is van bergbeklimmen, die tijdens zijn laatste toch iets heeft meegemaakt wat niemand zou moeten meemaken. Wat er precies met zijn klimmaatje is gebeurd is me nog altijd niet helemaal duidelijk.

Alhoewel het verhaal zeker bovennatuurlijke elementen bevat viel het me toch tegen. Het is lastig precies aan te duiden wat me tegen viel, maar ik denk dat het de schrijfstijl was. De taal van vooral Sam was ergerlijk om te lezen, zijn spreektaal. Daarnaast is het boek ook gewoon minsten honderdvijftig pagina's te lang en dat laat zich vooral in de eerste helft zien. Het duurt te lang voordat het echt op gang komt. Ik doe normaal maar enkele dagen over een boek, maar dit heeft toch veel langer geduurd en dat is voor mij meestal een teken dat het niet werkt, dat het niet doet wat het moet doen.