De grootmeester doet het weer

Het Instituut begint met voorstelling van een personage dat niet het hoofdpersonage is. Tim is nachtwaker in een ontieglijk klein stadje, DuPray, een vliegenstrontje groot op de wereldkaart. Er gebeurt zelden iets in het stadje, de meeste actie komt van Annie die ufo's ziet, complotten ziet en mannen in zwarte auto's. Je voelt aan alles dat dit stadje en enkele van zijn inwoners belangrijk worden in de rest van het verhaal.
Het hoofdpersonage is Luke Ellis, twaalf jaar en superhoogbegaafd. Hij leeft met zijn ouders in een stad en staat op het punt zich aan te melden aan twee universiteiten. Tot hij op een nacht ontvoerd wordt. Wanneer hij wakker wordt bevindt hij zich in een kamer die lijkt op die van hem thuis, maar zonder raam en toch niet helemaal hetzelfde. Hij is in het Instituut, in het Voorgebouw. Er zitten nog andere kinderen die allemaal een beetje telepathie of telekinese beheersen. Er is ook een Achtergebouw, maar als je daar terecht komt, kom je nooit meer terug.
Luke heeft snel door waar het om draait in het Instituut en weigert zich slaafs te laten gebruiken. Hij is slim en wil ontsnappen en de anderen helpen.

Alhoewel dit boek vooral draait om kinderen, is het geen kinderboek. Er komen erge dingen in voor en er is ook het nodige geweld. Het duurt wel even voordat het verhaal over wat er in het Instituut gebeurt goed op gang komt, maar eens het zover is, kan je niet anders dan doorlezen.
Op het einde worden nog de nodige vragen opgeworpen want wie zegt dat het niet echt gebeurt? Dat is wel meer met de boeken van Stephen King. Het paranormale kan zomaar het normale worden en de realiteit haalt wel eens meer een fictie boek in.