Mooie woorden om ons een geweten te schoppen

Brodeck woont in een klein dorpje, iets van vierhonderd zielen, ergens omringd door bergen. De plaats en de tijd zijn zoals wel meer in boeken van Philippe Claudel niet belangrijk. Hij wordt door de dorpsbewoners gevraagd een verslag te schrijven wat er gebeurd is met een vreemde persoon in het dorp, de Anderer, de andere, zeg maar een vreemde, een buitenstaander.

Brodeck vindt het wel lastig omdat hij zelf niet bij het cruciale gebeuren aanwezig was, maar hij begint er toch aan. Terwijl hij aan dat verhaal van die Anderer werkt, werkt hij ook met zijn eigen verhaal, aan hoe hij zelf in het dorp terecht gekomen is, wat er met hem tijdens de oorlog gebeurd is, afgevoerd naar een kamp.
De twee verhalen zijn eigenlijk best wel gelijklopend.

Dit is een tijdloos en plaatsloos boek omdat het zich overal kan afspelen en op ieder moment. Omdat het zich nu afspeelt op allerlei plaatsen in de wereld. Precies zoals in andere boeken schopt de auteur ons een geweten.
Ik zou hier enkele mooie zinnen kunnen oplijsten, maar het zijn er zoveel, dat ik bijna heel het boek moet weergeven.