Infectie: blik in de toekomst van de gezondheidszorg

Enkele jaren geleden werd er op mijn werk, ITG (met polikliniek waar onderzoek, onderwijs en dienstverlening centraal staat) , een wedstrijd uitgeschreven over hoe medische zorg in de toekomst zou kunnen zijn. En het was de bedoeling om te overdrijven, hoe gekker hoe beter. Daarbij had ik geschreven over een app die gebruikt kon worden om diagnoses te stellen zonder dat er een dokter in de buurt is. De diagnose zou dan gesteld worden op basis van vingerafdruk, leggen van bepaalde lichaamsvloeistoffen op een bepaalde plaats op de smartphone en dergelijke.
Terwijl ik dit boek aan het lezen was, kwam ik mijn idee voor een stuk tegen. Alleen ging ik nog wat verder in de fantasie.

Het heeft gemaakt dat ik dit boek met extra aandacht gelezen heb.

De verloofde van George Wilson, arts in opleiding, sterft onverwacht. Zijn wereld stort in. Hij begrijpt het niet want behalve haar diabetes was ze gezond. Wanneer later enkele van zijn patienten overlijden, die wel al behoorlijk ziek waren maar nu niet om ineens te overlijden, wordt hij achterdochtig. Hij komt erachter dat de overledenen allemaal meededen aan het gebruik en testen van de betaversie van iDoc, een toepassing waarbij de eerstelijnsarts niet persoonlijk ontmoet wordt, maar deze is vervangen door software. Die bovendien allerlei lichaamsfuncties controleert en kan ingrijpen voordat er iets ernstigs gebeurt. De software kan je herinneren aan medicijninname, heel interessant voor ouderen of verwarde mensen, kan zelfs via een ingebouwd reservoir zelf de afgifte regelen. Kortom, alleen maar voordelen. Zo lijkt het toch. Wat als deze software gehackt wordt, kan er dan iemand over leven en dood beslissen? Het bedrijf dat jaren tijd en geld in de ontwikkeling stak, beweert dat de patiëntendata niet gehackt kan worden. Is dat wel zo? En wie zegt dat een hacker altijd van buitenaf komt? Wat gebeurt er als iemand bewust of onbewust een virus in zo'n systeem loslaat?
Ik vind het idee van dit boek echt heel goed, maar de afwikkeling van de plot was mager en te voorspelbaar.

Dit boek laat je voor een stuk verweesd achter want hoe ver staat het eigenlijk op dit moment met dit soort toepassingen? Zijn ze al realiteit, hoe lang is het nog wachten op zoiets? Wie beslist over de ingebruikname, wat is de rol van allerlei belanghebbende partijen? Zijn ze wel objectief als het om veel geld gaat? Hoe gaat dit de rol van artsen veranderen.
Het gegeven dat er te weinig artsen zijn is een feit en dit zal in de toekomst alleen maar toenemen. Is dit soort toepassingen dan een waardig alternatief? En waarom zou iemand dan nog voor arts gaan studeren als het werk ook door een software applicatie gedaan kan worden.
Heerlijke stof voor discussies.