De klok tikt snel bij de verdwijning van een kind

Postuum is het vierde deel van de reeks met Jana Berzelius. Ze is officier van justitie en je mag toch wel verwachten dat zo iemand zich aan de wet houdt.
In de gevangenis zit Danilo op zijn proces te wachten, een proces dat door het OM gevoerd zal worden door Per, een vriend van Jana. Een van de bewakers van Danilo is Rebecka en ze is helemaal onder zijn invloed.
Sam Widell is een brave huisman die op een dag zijn vrouw dood in de gang vindt, zijn zoontje Jonathan is weg, ontvoerd. Maar er wordt geen losgeld gevraagd, er zijn geen aanwijzingen bovendien werkt de man ook niet echt mee.
Jana helpt mee in de zoektocht naar de jongen, samen met de rest van het team waar deze keer Mia toch wel opvalt, ze heeft een nieuw lief, een man die haar vader zou kunnen zijn, maar wel steenrijk. Benieuwd of dat blijft duren.

Het boek heeft een behoorlijk tempo en het wisselen tussen de verschillende personages die iets of niets doen is snel. Dat maakt dat de blokken soms kort zijn voordat er weer gewisseld wordt. Ik heb me behoorlijk geërgerd aan Rebecka, de cipier in de gevangenis. Een dom wicht als je het mij vraagt, onbegrijpelijk dat zo iemand in een gevangenis kan en mag werken.
Net zo onbegrijpelijk dat Jana overal mee weg geraakt. Dat is het enige wat soms zo onrealistisch lijkt in deze reeks, zo ver gezocht, maar het maakt de reeks ook weer wel spannend en leuk want het is interessant om te zien hoe ze toch probeert alle ballen tegelijk in de lucht te houden. En ja, soms help het toeval haar ook.