Indrukwekkende tocht

Dit boek is echt wel een voorbeeld van hoe je je niet voorbereid op een lange en zware wandeltocht.

Ik ben zelf een wandelaar, meerdaagse tochten ook, maar nooit met het dragen van een tent of zware rugzak, wel met een dagrugzak. Een van de eerste dingen waar je voor moet zorgen is dat je altijd voldoende water bij je hebt en voedsel. Verder moet je altijd, maar dan ook echt altijd, voorzien zijn op een omslag van het weer in eender welke richting, hitte, koud of regen.

Dit boek is zowel triest, moedig, grappig als indrukwekkend. Triest omdat Cheryl heel diep gevallen is na het overlijden van haar moeder, vreemd gegaan, huwelijk opgeblazen, aan de drugs. Moedig omdat ze het ondanks alle tegenslagen toch maar doet. Grappig omdat ze toch echt wel goed haar situatie en omstandigheden weet te relativeren, het is bij momenten ook erg humoristisch geschreven. Indrukwekkend om de fantastische vergezichten die ze beschrijft. Ik ben echt wel jaloers op haar tocht, niet op de voorbereiding of hoe het eraan toe gaat tijdens de tocht, maar gewoon het feit dat ze de tocht doet.

Toen haar schoen over de rand de afgrond in ging kon ik wel janken in haar plaats. Je schoenen zijn een verlengstuk van jezelf, zonder kan je gewoon geen tocht maken.

Toen ze zonder water kwam te zitten omdat het waterreservoir leeg was, voelde ik haar dorst. Geen water in hitteomstandigheden, dat kan je je leven kosten.

Toen ze haar doos ging ophalen in de verschillende postkantoren voelde ik haar opwinding omdat ze weer propere kleren had, een beetje geld, eten alhoewel dat laatste haar strot uit komt want zoveel dagen op gevriesdroogd eten binnen slagen is volgens mij dodelijk voor de smaak.

Toen ze haar boek uit de doos haalde probeerde ik stiekem de titel op de kaft te lezen nog voor het boek uit de doos was, benieuwd als ik was naar wat ze nu weer zou gaan lezen. Het idee dat ze de bladzijden die ze gelezen heeft, opstookt in het vuur vond ik leuk.

Leuk boek, echt.