Erg veel toevalligheden

Het verhaal op de achterflap geeft me het idee dat er een spannend verhaal ontstaat tijdens de vakantie. Barbara gaat samen met haar nieuwe vriend Robbert en haar zoon Rens een weekje op vakantie in de Ardennen. Robbert is uitgever en een van zijn auteurs woont in de Ardennen is al lange tijd bezig met zijn tweede roman, wat niet echt wil vlotten. Er ontstaat een vriendschap tussen Barbara en de auteur. Die het verhaal steeds in de derde persoon verteld. Ik persoonlijk vind dit altijd erg afstandelijk. Het gaf me het gevoel alsof de auteur, die je niet echt persoonlijk leert kennen, de boel aardig vertraagde, door steeds te gaan vertellen wat er tussen Barbara en Robbert gebeurd was. Het boek krijgt een beetje vaart op ongeveer de helft van het boek, echter ook daar vind ik het boek helaas nergens echt spannend worden.

Het verhaal zit naar mijn idee ook teveel in elkaar van toevalligheden. Barbara gaat om de verveling van haar zoon Rens tegen te gaan, een speurtocht uitzetten naar het meisje dat jaren geleden vermist is in die streek. En heel toevallig leidt alles in de richting van het vermiste meisje. Hoe toevallig kan iets zijn. Aan het eind kreeg het verhaal toch nog een wending die ik niet zag aankomen. Echter had het boek voor mij ook een onbevredigend einde. Het boek is wel eenvoudig geschreven, dus het boek las wel eenvoudig weg. Maar ik vond het zeer zeker niet onder de noemer thriller vallen.

Dit boek krijgt van mij 2 van de 5 sterren.