Het gevoel alsof ik zelf op de boot erbij was.

Eric heeft er voor gekozen om fictieve namen te gebruiken. Eric is in het boek Tim. Tim is erg blij dat hij uitgenodigd wordt voor een zeiltocht naar Corfu. Hij wordt door Julia uitgenodigd om mee te gaan. Hij kende Julia al van zijn reis door India en ondanks dat hij daar niet zo veel contact met Julia had is hij meteen te vinden voor dit tripje. Robert, de eigenaar van de boot vind het geen probleem dat Tim weinig ervaring heeft met zeilen. Dit lijkt me zelf toch wel handig als je zo’n lange tocht maakt en je maar met 3 man op een boot bent. Aan de ene kant lees je in het boek dat Robert alleen de basisbeginselen van het zeilen uitlegt, maar aan de andere kant worden Julia en Tim een beetje aan hun lot over gelaten tijdens het zeilen.

Het boek staat niet vol van de spanning, maar doordat Tim geen hoogte kan krijgen van Robert, en Julia ook niet altijd even duidelijk is, voel je wel regelmatig een onderhuidse spanning die er voor zorgt dat je heel erg mee leeft met Tim. En je weet dat Tim het overleeft heeft anders had hij het boek niet kunnen schrijven, maar toch had ik in sommige situaties dat ik echt zo meeleefde met Tim dat ik me afvroeg of het wel goed zou aflopen. Ik leefde echt mee met Tim. Het is denk ik het geluk van Tim geweest dat hij Robert toch redelijk goed ingeschat heeft, waardoor hij bepaalde situaties op een goede manier benaderd heeft en hij Robert niet te veel getriggerd heeft. Al heeft het in sommige situaties niet veel gescheeld en had je als lezer soms het gevoel dat het heel erg mis zou gaan. Dit zorgde er voor dat je steeds verder wilde lezen. De schrijfstijl is erg toegankelijk en hierdoor voelt het regelmatig of je zelf ook in de kuip van de boot zit en zelf deze dingen meemaakt. Eric Wewerinke is een Nederlandse schrijver die ik in de gaten ga houden.