Tsja, dan begin je aan dit boek en dan lees je alles maar dan ook alles drie keer en dan voel je je dom. Iets anders kan ik er niet van maken. Kijk, dat het historisch allemaal niet zou kloppen of dat Brown een en ander gejat heeft, dat maakt me niet uit, maar dat hij iedere keer als er eindelijk een ontknoping volgt, na lang rekken, de hoofdpersoon die ontknoping in gedachten laat herhalen (I believe you and I are in grave danger. Sophie stared at the answering machine. Danger?...) dan zakken mij hersenen naar mijn schoenzolen.