Begaafd auteur zowel als acteur

“Zou die man mijn boeken echt gelezen hebben’’, vraagt schrijver Brakman aan zijn vrouw als Nijholt hem heeft gecomplimenteerd op een culturele bijeenkomst. En dat terwijl Nijholt hem zo graag leest. Acteur zijn èn intellectueel gaat in de ogen van velen niet samen. En dat terwijl hij in zijn brieven aan Hella Haase nota bene vertelt hoe hij Prousts ‘Swann’ zit te lezen – over moeilijk toegankelijke boeken gesproken.
Nijholt - een man scherpzinnigheid en een ongrijpbaarheid uitstraalt, maar nog veel meer werd gekweld dan je zou denken. Kamptrauma’s bleven hem zijn leven lang achtervolgen. Vergeven kon hij niet: bij het zien van Japanners werd het hem warm en koud tegelijk en in de brieven bekent hij een stel te hebben toegeschreeuwd wat hij jarenlang elke ochtend in het Japans hoorde: ‘opstaan, aankleden, in de houding!’. Net als hij een beetje tot rust komt moet hij onder behandeling voor een levensbedreigende ziekte. "Ik sliep al niet goed, maar nu…”

Tegelijkertijd schrijft hij vol vuur over zijn leven in het Franse dorpje waar de gevoelige Nijholt zich met zijn partner ver van het 'vieze, onbeschofte Nederland’ heeft teruggetrokken en over de mensen daar. We krijgen een beeld van de tegenslagen die hij moest overwinnen om acteur te kunnen worden, de ontdekking van zijn homoseksualiteit… Net zo goed als het een genoegen is Nijholt te zien achteren, is het een genoegen hem te lezen. Zo groot, dat je de neiging krijgt terug te schrijven om hem te bedanken voor zijn mooie brieven.