Te open einde

Een boek uit een genre, dat ik niet zo snel zou kiezen: YA en fantasy/science fiction. Het viel me niet tegen. Er wordt wat afgelogen in een compleet nieuwe wereld. Men verplaatst zich d.m.v. 'zwevers', heeft namen, die niet uit te spreken zijn, en ook tegen interplanetair verkeer ziet men niet op. Natuurlijk moet er veel gevochten worden. En er kan door een paar mensen in de toekomst gekeken worden. 'Het lot' dat ieder zich verwerft tijdens de pubertijd valt niet te ontlopen. Toch probeert men dat, wat weer veel strijd tot gevolg heeft.
Twee naties, die samen een planeet bevolken, haten elkaar en bestrijden elkaar op leven en dood. De een is krijgszuchtig en wreed, de ander kweekt 'ijsbloemen', die gebruikt worden als drugs, slaapmiddel, geneesmiddel, vergif. Zij zijn veel zachtzinniger.
Het wordt een Romeo en Julia verhaal, als de wrede Cyra, die alleen al door iemand aan te raken veel pijn veroorzaakt (haar 'gave') en de zachtzinnige Akos verliefd op elkaar worden.
Het einde is zo open, dat het teleurstellend is. De schrijfster wil waarschijnlijk graag, dat iedereen een volgend deel in de serie gaat lezen, maar op deze manier gaat dat niet lukken. Jammer.
De titel is in het Engels gehouden, ook in de Nederlandstalige versie. Een reden daarvoor heb ik niet kunnen ontdekken. Het stoorde me zeer.