Te veel ijs en poëzie

In een familie van ijsmakers is een van de zonen afvallig: hij wil geen ijsmaker worden. Hij wordt dichter en zelfs directeur van een organisatie van dichters.
Zijn broer maakt lange dagen in de ijssalon. Hij praat niet meer met zijn dichtende broer. Ook vader is bepaald niet blij.
Giovanni reist de hele wereld over. Steeds komt hij terug in de ijssalon in Rotterdam of, in de winter, bij zijn familie in Italië, waar ze heen gaan, als de ijssalon gesloten is.
Ergens in het boek staat, dat ijs maken en poëzie niet samengaan. In dit boek worden beide voortdurend samengebracht. Veel ijs maken, veel poëzie. Teveel naar mijn smaak. Van der Kwast schrijft mooi, poëtisch Nederlands, maar dit was een beetje teveel allemaal.