Van gedachte veranderd

Lang geleden las ik een boek van Santa Montefiore en besloot toen, dat ik die ervaring niet wilde herhalen: ik kreeg het boek maar met moeite uit.
De vele lovende recensies die ik in de tijd daarna las, maakten me toch nieuwsgierig: zou ik me dan toch vergist hebben? In de bibliotheek kwam ik het nieuwste boek van de schrijfster tegen, en besloot het nog eens te proberen. En ik vond het mooi! Het verhaal over de vrouwen in het Ierse kasteel Deverill boeide me zodanig, dat ik bleef lezen, vaak langer dan gepland. De hoofdpersonen waren boeiend, de beschrijving van het Ierse landschap mooi, de roerige geschiedenis van Ierland en de Engelse bezetter, zoals ze dat zagen, boden inzicht in de moeilijke tijd van de eerste wereldoorlog en net daarna, toen de Ieren hun vrijheidsstrijd voerden. De verschillen tussen de arme Ierse bevolking en de rijke Engelse adel waren bijna tastbaar.
De vriendschap tussen de Engelse Kitty Deverill, uit de Engelse familie die het kasteel bezat en de Ierse Bridie, leek alles te kunnen overwinnen, net als de liefde die opbloeit tussen Kitty en de dorpsjongen Jack. De praktijken van leden van de katholieke kerk, die zich hevig met de opstand bemoeiden, maar die ook arme meisjes van hun ongewenste en ongeplande kinderen 'afhielp', al deze beelden waren schrijnend.
De beschrijving van de leeghoofdige, naar rijkdom en aanzien strevende Engelsen was op zijn minst niet lovend.
De schrijfster heeft plannen voor een of meer vervolgdelen over deze vrouwen. Ik ben benieuwd.