Niet echt spannend

Het verhaal gaat over Kim, die na dertien jaar onschuldig in de gevangenis te hebben gezeten voor de dood van haar oppaskind, vrijkomt. Ze wil maar één ding nu ze vrij is, wraak nemen op de echte moordenaar. Zij was de vaste oppas van de kinderen maar houdt niet van kinderen en was meestal stoned of aan het vrijen met Anton, de buurman van de kinderen die een bedlegerige vrouw had. Logisch dat men haar verdacht..
Ze keert terug naar Delft en naar haar ouderlijk huis, waar alles zich destijds afspeelde. In de speeltuin, waarin ze in een onbewaakt ogenblik haar oppaskinderen Max en Suze achterliet met de dood van Suze tot gevolg. Haar wraak zal zoek zijn…
Dertien jaar later probeert ze de persoon die het volgens haar gedaan heeft, alsnog uit te schakelen. Zou ze het kunnen?
Het verhaal leest vrij lastig omdat er allemaal flashbacks naar dertien jaar terug inzitten en er zijn in de huidige tijd meerdere verhaallijnen waardoor het een boek is om je hoofd erbij te houden. Persoonlijk vind ik dit niet plezierig.
Met geen van de hoofdpersonen kan ik me echt identificeren. Het meeste sympathie heb ik nog voor Kim, de rest is wat mij betreft te doorzichtig. Voor mij was het al in het begin duidelijk wie de dader is, de manier waarop de dader Suze vermoord heeft alleen niet. Dat was de reden om door te lezen. De laatste paar hoofdstukken zijn voor mij de beste en spannendste van het boek. Het eind van het verhaal is toch anders dan ik dacht, niet een bevredigend eind.
3 sterren.