Soms een bol wol dat vol knopen zit.....

Een aantal mensen die leven in eenzaamheid, die veel levensvragen hebben, en die zich zelf aan het zoeken zijn komen in het bezit van een pluizerig bolletje, een bolletje dat je levensvragen stelt, een bolletje dat je gelukkig maakt, maar ook een bolletje dat je opdrachten geeft. Ze geraken op hun eigen manier in een soort verslaving, hechting misschien een beetje ziekelijke hechting naar het bolletje toe. Ze maken beslissingen die ze voor het bolletje nooit zouden doen.
Het boek geeft me echt een dubbel gevoel, ik vind het boek op zich prachtig geschreven, je zweeft af en toe weg en sommige citaten of stukken zijn een herkenning des levens. Toch vond ik het met momenten een wirwar, een bol wol dat vol knoppen zat en dan werd het wel zwaar, en trok het me soms zelfs mee naar beneden. Als een auteur dat kan wil het wel zeggen dat het onder je huid kruipt. Zou ik het boek aanraden of bij mijn favorieten zetten, nee op dit moment in mijn eigen leven niet. Maar dan spreek ik natuurlijk over mijn eigen persoonlijk gevoel. Ik denk dat je van dit boek houdt of dat je dit boek soms moet wegleggen.