Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Stof om over na te denken!

Wendy 29 augustus 2020 Hebban Team
*Eind jaren negentig: een naamloos personage groeit op in een warm gezin, vader en moeder proberen haar en jongere broertje Japie een zorgeloze jeugd te geven. Dan leert ze durfal Vikki kennen, Vikki leeft samen met haar moeder aan het randje van de maatschappij. Tussen de beide meisjes groeit er een relatie, waar er geen grenzen zijn, Vicky met haar eigen destructieve karakter neemt haar vriendin meer en meer op sleeptouw in een wereld regels. Deze destructieve band van de meisjes slagen alles wat op hun weg komt stuk, tot er geen weg meer terug is.

De eerste zin zet direct de toon van het verhaal, rauw en eerlijk heeft de auteur hier een verhaal neergezet dat zeker niet voor de gevoelige lezer bestemd is. Toch past deze rauwe verwoording wel in de leefwereld van de beide meisjes, zonder dat het voor mij storend werd. Het donkere verhaal zie je door de ogen van het naamloze personage, hersenspinsels wisselen elkaar af met lang zinnen en korte dialogen.

Korte hoofdstukken sluiten af met zinnen uit een autopsierapport, waardoor het direct duidelijk is dat er iets lugubers staat te gebeuren, in de tweede helft van het boek sluiten de hoofdstukken dan weer af met stukken uit een psychiatrisch rapport. Deze afsluit van de hoofdstukken vond ik zeker een meerwaarde en een grote afwisseling, het bracht een spanning te weeg in een verdrietig verhaal met een psychologische ondertoon.
Tijdens het lezen voelde ik een zeer grote frustratie naar de beide meisjes en hun beslissingen, een bewijs dat de auteur gevoelens tot bij de lezer kan brengen. Toch bleef mijn frustratie daar niet bij, de vele herhalingen van de destructieve vriendschap, de grenzeloze daden van de meisjes werden soms saai en te veel van het goede, op dat moment zakte het verhaal in elkaar en viel mijn eigen concentratie weg, misschien een gebrek aan schrijfervaring? Of is het eerder hier de smaak van de lezer die de overhand krijgt?
Toch bracht de auteur wat ritme naar het einde toe, het inzicht van het hoofdpersonage wordt op een zeer poëtische manier naar voor gebracht, bepaalde omgeving beschrijvingen geven dan een emotie weer of een kijk in de leefwereld van Vikki, met daar bovenop een mooi afgerond einde. Als je als lezer door de herhalingen doorkijkt, krijg je een psychologisch staaltje literatuur voorgeschoteld, stof om over na te denken en je als lezer stil achterlaat.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Wendy