Humoristisch maar zeker geen thriller! Door mijn ogen "geweldig boek"!

Wat een debuut van deze Vlaamse schrijfster Anne-Laure Van Neer, woonachtig te Mortsel, wat dan weer heel leuk in het verhaal terugkomt en wat toch dat extra voor mij was, lezeres die ook te Antwerpen woont. Het blijft toch altijd heel herkenbaar, de straten, de zoo van Antwerpen.

Het boek start met een heel duidelijke proloog, geschreven door één van de hoofdpersonages, inspecteur Verbeke.
Justine De Jager, 75 jaar, zit in de verhoorkamer met inspecteur Verbeke om een moord te bekennen. Inspecteur Verbeke, die onder het plak werkt van de jongere commissaris Declercq, moet het verhoor afnemen. Heeft Justine echt een moord gepleegd of is dit een uitvlucht om niet in een tehuis te belanden? Is deze dame misschien aan het dementeren? Justine stelt het geduld van inspecteur Verbeke, die net gescheiden is, op de proef.
Ik geef dit boek echt 5 verdiende sterren, de humoristische manier hoe het verhaal geschreven is, is fantastisch, het boek leest als een trein. En soms komen er gruwelijke passages in voor en toch ik blijf Justine een pittige oude dame vinden. Ook van de andere personages, krijg je een goed beeld. Dat het boek in de ik-vorm is geschreven vond ik geweldig, je kon echt de gedachtegang volgen van inspecteur Verbeke, zijn twijfels en zijn onzekerheid komen veel naar voor en gedurende het verhaal zie je echt een totale verandering. De cursieve gedeeltes, zijn de gedeeltes vanuit de ik-vorm maar door de ogen van Justine, haar bekentenis maar ook wat ze doet om te overleven.
Van bladzijde 1 tot de laatste heb ik genoten, met een echt afgerond einde. Het enig puntje van kritiek, is misschien het genre waaronder dit boek valt, thriller, nee, hou je niet vast aan die verwachtingen, de echte thrillerlezers zullen van een koude reis terugkomen. Ik zit al te poppelen om "Maurice" te lezen, met tja hoge verwachtingen.