Overleven in een rauwe wereld door de ogen van Derke

Elly biesters haar roman debuut, "ongemakkelijke mensen", gebaseerd op haar eigen jeugd in het dorp Heerwagen, Gelderland..
Het boek start in 1987, opa in een rolstoel, bazig, en Derke die de rolstoel verder duwt, in het eerste deel krijgen we al een beeld van een opa die dominant, heel aanwezig, en terug wil naar zijn boerderij om zijn fortuin (?)terug te gaan halen. De auteur gaat op dat moment terug in de jeugd van Derke 1977, Derke woont met haar zus en moeder, een moeder die niet tegen kruimels, kreukels, vuil en ook niet tegen de kinderen kan, een moeder die liefst haar kinderen op verre afstand houdt, en haar vader die alles vanop afstand aankijkt.
De baas van de familie is opa, opa woont samen met oma en hun oudste zoon Bart en oom Han in een herenboerderij die toch zijn beste tijd heeft gehad. Opa zwaait in de familie de plak, een onderdrukte oma die het leven al gelaten toekijkt en oom Bart, die houdt van dierenmishandeling, mensen afblaffen, en samen met opa het liefst oma terroriseert.
Het verhaal geeft een beeld weer van een familie die eigenlijk ongemakkelijk wordt van elkaar, een beeld dat je soms naar de keel grijpt. Derke, overleeft in een rauwe wereld, op haar eigen moedige intelligente manier. Soms komen er wel humoristische stukken in toch blijft dit met een rauw kantje. De auteur heeft het dialect van daar gebruikt wat maakt dat het verhaal zo echt is. Voor de Vlamingen onder ons, geen probleem, het is heel makkelijk te begrijpen. Wat ook zo herkenbaar is, is de tijdsgeest, Elly sleurt je echt mee naar de jaren '70, programma's zoals de Fabeltjeskrant, Calimero, muziek van The Bee Gees, een vakantie naar Koblenz.....
Heel het verhaal wordt door de ogen van een kind gezien, je kruipt lekker mee onder het vel van Derke, het verhaal raakte me ook en Derke heb ik in mijn hart gesloten.