Geen thriller maar wel een ijzersterke misdaadroman

Guido, een Italiaans-Nederlandse man, is net gescheiden. Hij is werkloos en de zoektocht naar werk is tot nu toe vruchteloos. Zijn ex maakt het hem niet makkelijk en Guido zit door al deze omstandigheden niet goed in zijn vel. Dan staat Juliette Borgesius voor de deur. Ze wil dat Guido haar vermiste man opspoort en wil daar goed voor betalen. De zoektocht houdt wel in dat Guido vanuit het noorden van Nederland naar Italie, zijn geboorteland, moet reizen, samen met Mellie, de halfzus van Juliette. Een gewone zoektocht zal het niet worden want er blijkt veel meer aan de hand te zijn dan een vermiste echtgenoot…

Lupko Ellen werd in 1953 geboren in Gasselternijveenschemond. Zijn naam is geen pseudoniem. Ellen debuteerde in november 2006 met de literaire thriller 'Moddergraf' . Dit boek vertelt de ongewilde avonturen van Ludde Menkema. Een personage dat sterk genoeg bleek te zijn om er meer verhalen aan te wijden. In 2009 verscheen het tweede boek rond dit personage: 'Wraaktocht'. Vervolgens verscheen in 2001 'Herenboer', waarmee Lupko Ellen genomineerd werd voor de Gouden Strop. Het vierde deel rond Ludde Menkema, 'Nachtengel', verscheen in 2013. Eind 2015 verscheen een geheel nieuwe thriller van Lupko Ellen: 'De zussen Borgesius'.

Lupko Ellen was een voor mij onbekend auteur. Door een winactie van Uitgeverij Passage viel mijn oog op de thriller 'De zussen Borgesius' en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Was dan ook zeer verheugd te horen dat ik dit boek gewonnen had. Kon niet wachten om dit boek te gaan lezen, alleen door omstandigheden moest het boek toch even wachten. Nu is het boek gelezen en deze auteur heeft mij zeker niet teleurgesteld.

‘Guido Di Stefano keek vol zelfhaat met donkerbruine ogen in de spiegel, tot hij zich ineens vooroverboog omdat zijn maag met moeite een sliert gal omhoog perste, die even later als een gifgroene slang traag rechtsom door de wasbak naar de afvoer kroop, waarna hij een tijdje wezenloos naar het plaatje van een kat staarde dat Johanneke, zijn ex, ooit op de spiegel had geplakt, rechts beneden in de hoek.’

De schrijfstijl van de auteur is niet zodanig dat het verhaal vlot te lezen is. Op een bedachtzame wijze zijn de woorden en zinnen op papier gezet en zo moet het boek ook gelezen worden, bedachtzaam. De zussen Borgesius is ook geen verhaal die de lezer naar zich toetrekt vanwege de vaart in het geheel. Maar wel zijn er vanaf het begin de nodige ontwikkelingen die ervoor zorgen dat het blijft boeien. De hoofdpersonages worden sterk neergezet en vooral voor Guido en Mellie krijg je als lezer al snel sympathie. Naast de zoektocht naar een vermist persoon neemt 'De zussen Borgesius' je mee in een zoektocht naar de waarde en zin van het leven, verteld je over familiebanden en wat voor invloed dat kan hebben op iemands leven.

‘Guido keek naar zijn moeder. Hij zag haar ogen, donkerbruin. Hij zag haar mond met rimpels in de hoeken, rimpels die naar beneden wezen. Toen werd het te veel.’

De spanningsboog vind ik de eerste helft wat aan de matige kant. Er gebeurt genoeg, maar toch was het voor mij nog niet spannend genoeg. Pas in de tweede helft ging de spanning naar een beter niveau en kreeg ik meer het gevoel dat ik ook daadwerkelijk een thriller aan het lezen was. Niettemin vind ik 'De zussen Borgesius' meer een misdaadroman dan een echte thriller. Maar dan wel een ijzersterke misdaadroman. Een verhaal dat draait om macht, geld en rivaliteit verweven met liefde, confrontaties met het verleden en zelfkennis. Toen de ontknoping eenmaal een feit was, was ik niet echt verrast, enkel blijft bij mij het gevoel hangen dat deze personages nog wel meer te vertellen hebben…