Fantastisch debuut

Nadine Swagerman: schrijfster, dierenliefhebber, auteur van Eén waarheid én eigenaresse van Tekstbureau Swagerman. Als zevenjarig meisje droomde Nadine er al van om schrijfster te worden. Ze stond in de finale van twee schrijfwedstrijden, en in 2017 kwam haar droom uit toen ze een boekcontract tekende bij Kluitman. In 2018 verscheen haar debuut Eén waarheid.



'Met ingehouden adem kijk ik naar mijn vingers, naar de stroperige, donkerrode substantie die eraan kleeft. Dan pas zie ik het bloed, dat langzaam onder haar vandaan kruipt. In paniek strompel ik achteruit. ‘Mam? Nee, Mam!’



Als Laura op een avond thuiskomt treft ze haar ouders dood aan…Ze zijn door een misdrijf om het leven gekomen. Laura is kapot van verdriet. Wie heeft dit gedaan en waarom? De vragen en de ontstane leegte zorgt ervoor dat Laura doordraait. Ze wordt opgenomen in een kliniek waar mensen zitten die er nog erger aan toe zijn. Ze voelt zich onbegrepen, alleen Joritt, die stage loopt, lijkt haar te begrijpen.

Als Joritt het nieuwe meisje ziet is hij gelijk onder de indruk. Eigenlijk moet hij afstand houden maar dit meisje doet wat met hem. Als hij hoort wat haar is overkomen wil hij maar een ding: haar helpen om achter de waarheid te komen. Maar wat is eigenlijk de waarheid?

Eén waarheid wordt afwisselend vertelt door Laura en Joritt, allebei vanuit de eerste persoon. Laura is flink in de war door de dood van haar ouders. Maar dit is niet de hoofdreden dat ze opgenomen is, later in het verhaal lezen we de precieze reden. Laura wordt geteisterd door nachtmerries. Nachtmerries die niet alleen gaan over de moord op haar ouders maar al eerder in haar leven heeft ze een groot drama meegemaakt. De nachtmerries zijn cursief gedrukt en laten ook dingen uit haar verleden zien. Terwijl de politie naarstig op zoek is naar de dader sluit Laura zich op in haar eigen wereld. Ze maakt wel vrienden in de kliniek maar wil nergens over praten. Alleen Joritt kan haar iets meer bereiken en hij is dan ook degene die haar helpt om achter de waarheid te komen. En de gevoelens die hij voor Laura krijgt zijn niet tegen te houden.

‘Met Joritt over de dood van mijn ouders praten was misschien niet het handigste om te doen. Het is alsof ik daarmee alles weer in volle hevigheid opnieuw beleef. De beelden van de levenloze lichamen van mijn ouders herhalen zich steeds weer in mijn hoofd, als een haperende film waar maar geen einde aan komt.’

Dit boek verhaalt over een meisje dat meerdere drama’s heeft meegemaakt en net als haar wil je ook als lezer achter de waarheid komen. Wie heeft dit haar ouders aangedaan? De heftige gebeurtenissen in haar leven laten meeleven en zowel Laura als Joritt zijn als personage sympathiek neergezet. De wisselende verhaallijnen zijn duidelijk opgezet en de auteur beschikt over een prettige verteltrant. Door de onderhuidse spanning wordt je meegezogen in het verhaal en het willen weten maken het onmogelijk het boek weg te leggen. Eenmaal begonnen met lezen is er geen houden meer aan. De auteur stuurt de lezer bewust een kant op en op een gegeven moment lijkt de waarheid een uitgemaakte zaak. Totdat de plot bekend wordt. Dan is duidelijk dat Swagerman een fantastisch debuut heeft neergezet. Eén waarheid zaait verwarring en laat de lezer met onthutsing het boek dichtslaan.