Regelrechte pageturner

De Nederlandse Mischa en de Russische Nicolaj zijn een beroemd droompaar in de balletwereld. De concurrentie in de balletwereld is groot maar met zijn tweeen weten ze deze voor te blijven. Al zijn er periodes dat ze er hard voor moeten vechten. Niet alleen in de balletwereld zijn ze een paar, ook in het dagelijks leven, waardoor ze perfect op elkaar ingespeeld zijn. Als Mischa in verwachting raakt van een tweeling brengt dit even alles in rep en roer, maar het lukt ze om aan de top te blijven. Als ze een van de kinderen bij een ongeluk verliezen komen ze nog dichter bij elkaar. Althans, zo lijkt het naar de buitenwereld toe. Dan breekt er brand uit in het huis waar ze tijdelijk verblijven en beiden raken ernstig gewond. Na onderzoek blijkt dat de brand aangestoken is en de vraag is wie hier verantwoordelijk voor is. Mischa beweert dat Nicolaj dit heeft gedaan maar Nicolaj verklaart dat Mischa de schuldige is en dat Mischa hem wil vermoorden. Wie spreekt hier de waarheid?

‘Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. Nog niet zo lang gelezen was dat voor mij, net als de voor de meeste mensen, gewoon een uitdrukking. Tot er iets gebeurt dat je hele wereld ineens, pats-boem, volledig op de kop zet.‘

Zo begint de proloog. Hier is nog niet duidelijk wie er aan het woord is, maar een paar hoofdstukken later zal dit wel duidelijk worden. Vonk wordt verteld vanuit een wisselend perspectief en heeft meerdere tijdlijnen. Vanuit het heden wordt er meerdere malen teruggesprongen naar gebeurtenissen uit het verleden. De verwachting is om door de gebeurtenissen uit het verleden er snel achter te kunnen komen wie er verantwoordelijk is voor de brand en waarom het gedaan is. Maar dit blijkt een ijdele hoop te zijn. Wel worden door de tijdlijnen de personages gedegen uitgewerkt waardoor de lezer een goed beeld zou moeten kunnen krijgen van deze personages. Maar ook hier kom je soms toch weer even bedrogen uit. Elke keer weer komt er een fragment dat doet twijfelen aan de personages en ook doet twijfelen aan wie er verantwoordelijk is voor de brand.

‘Als ik mijn handen nog kon gebruiken, zou ik ze rond haar tere nek leggen en met genoegen al het leven uit haar persen. Ze had dood moeten zijn. Met haar dood zouden al mijn problemen opgelost zijn.‘

In Vonk wordt er een spelletje gespeeld, dat is al snel duidelijk, maar de vraag is wie dit spelletje gaat winnen. Terpstra geeft in dit boek een kijkje in de balletwereld, een wereld met keiharde concurrentie en veel jaloezie. Juist door dit gegeven is er enige twijfel bij een aantal personages maar echt de vinger erop leggen lukt niet. Het is een kwestie van voortdurend raden en twijfelen en het willen weten zorgt ervoor dat het onmogelijk is dit boek even los te laten. Geduld is een schone zaak zeggen ze en dat geduld heb je ook wel nodig. Want pas aan het einde maakt Terpstra de winnaar van het spelletje bekend en dan nog weet ze met het onthullen van de waarheid de lezer met enige twijfel achter te laten. Een regelrechte pageturner!