Het is er ‘bonk’ op!

‘Laat op een avond eind maart pakte een tiener een dubbelloopsgeweer, liep rechtstreeks het bos in, zette het wapen tegen iemands voorhoofd en haalde de trekker over.

Dit zijn de verhalen over wat daaraan voorafging.’

Zo begint dit boek, over een Zweeds stadje dat voor het ijshockey leeft. Alles ademt ijshockey, deze sport doet de gemeenschap samenwerken en leert hun dromen.

Het hele stadje leeft toe naar de halve finale van de junioren. Als ze deze winnen, barst er een groot feest los, waarop zich ook een dramatische gebeurtenis voordoet, waarmee elke bewoner van Björnstad op zijn manier moet leren omgaan.

Het verhaal is niet vanuit één enkel hoofdpersonage geschreven, maar er passeert zowat een heel dorp als personage. Je leert hen stilaan allemaal kennen, in telkens wisselende perspectieven. Dit geeft meteen ook vaart aan het verhaal en maakt je nieuwsgierig. Hierdoor kruip je als het ware ook helemaal mee in de gemeenschap.

Alle grote en kleine dingen van het leven zitten in het boek verwerkt, ook komt er een rollercoaster aan emoties voorbij. Schaamte, zwijgen, de liefde van ouders voor hun kinderen, loyaliteit, teamspirit: dit zijn maar enkele van de vele thema’s die aan bod komen.

“In de werkelijkheid is het leven ingewikkeld, beangstigend en moeilijk, maar in de ijshal is het overzichtelijk en begrijpelijk.”

Op het einde zat ik wel echt te wachten op de ontknoping, op waar de eerste zin in het boek op sloeg. Dat duurde wel even, terwijl er een paar betere eindes voorbijkwamen (naar mijn mening). Ook het vooruitblikken naar tien jaar later was voor mij niet echt nodig, maar dat belet niet dat ik enorm van die boek genoten heb.

Het is er ‘bonk’ op.