Een boek begint altijd met de cover natuurlijk. Wat ik persoonlijk belangrijk vind is dat de cover iets zegt over de inhoud. Na het lezen kan ik zeggen dat dit hier het geval is. Dus het begin is al prima.

Dodenweg is een boek dat snel leest door de vloeiende aangename schrijfstijl. Olga kan de spannende scenes gedetailleerd en gruwelijk realistisch neerschrijven, adembenemend. Deze laten je hart een tikje sneller slaan en een kreetje tussendoor zal ook wel een keertje ontsnappen. Met de proloog alleen al neemt het boek een vliegende start en is meteen de toon gezet voor het vervolg van het boek.

De hoofdpersonages Thomas en Fleur zijn twee hele sterke karakters die elk hun eigen verhaal hebben en ze vechten ieder hun persoonlijke strijd uit. Dat Thomas van Johnny Cash houdt vind ik erg leuk, maakt hem meer tastbaar. Ze zijn erg mooi neergezet, complete en menselijke personen.

Het verhaal wordt afwisselend verteld in hoofdstukken vanuit Thomas, Fleur en de dader. Die van de dader zijn het meest gruwelijk en je wil eigenlijk dat ze ophouden. Toch heb je op een bepaald moment ook medelijden met de dader.

Het plot is zeer sterk. Als lezer word je stevig op het verkeerde been gezet. Dit boek vertelt meer dan het op zoek gaan naar wie het gedaan heeft. En dat maakt dat het zo een sterk boek is. Het einde laat nog heel wat open. Je hebt het gevoel van; en wat nu? Vertel verder. Het wordt nu wachten op het volgende deel in de Saksenburcht reeks, Vader. Gelukkig dat het een reeks is want zo een goed boek vraagt om een vervolg. Leuk is dat er achteraan een QR-code instaat die je leidt naar een deleted scene uit het boek.

Een geweldige pageturner, een ‘grote’ thriller.