Loes den Hollander was eerder werkzaam in de gezondheidszorg en ook verbonden aan het tijdschrift Denkbeeld voor psychogeriatrie als hoofdredacteur. Nadat ze haar werk in de gezondheidssector beëindigde legde ze zich verder toe op het schrijven. Ze is fantastisch in het schrijven van literaire thrillers.

Astrid is moeder van drie kinderen. De jongste Meike is op vijfjarige leeftijd bij een ongeval om het leven gekomen waar haar oudere broer Bjorn bij was. Astrid probeert haar leven weer op de sporen te krijgen. Dan gebeuren er in haar omgeving een aantal misdrijven waarvan ze een vermoeden heeft wie de dader is. Gaat ze zwijgen en hem een hand boven het hoofd houden of hem aangeven. Hij speelt voortdurend met haar gevoelens en probeert haar te intimideren.

Drie verhalen die door mekaar lopen, de moeder die worstelt met het overlijden van haar jongste kind, haar eigen stuk gelopen relatie met haar moeder en de moeilijke zoon die ze de hand boven het hoofd houdt. Heel complex maar mooi beschreven. Dit is eigenlijk te veel om te dragen voor één persoon.

De karakters van de hoofdpersonages zijn zo haarfijn beschreven, dat geeft een enorme diepgang en tevens zwaarte aan het verhaal. De personages kruipen onder je huid. Je voelt dat de spanning toeneemt naar het einde van het boek. In je hoofd zit al een mogelijke afloop. Maar dan neemt het boek op het einde zo’n geslaagde wending dat je er stil van wordt. De inleiding van het boek moet je teruglezen als je het boek uit hebt, dan begrijp je hem pas.