smaakt naar meer

Johan Andersen is een Nederlandse schrijver die debuteert met Dodenstoel. Een keiharde thriller die door de uitgever aangeprezen wordt als “IJzingwekkend thrillerdebuut van Nederlandse bodem”. Toch doet de naam van de schrijver ietwat Scandinavisch aan, en al zoekend op internet vind ik weinig tot geen informatie over hem. Is dit zijn echte naam of is er bewust gekozen voor een pseudoniem? Dat doet ook niet terzake , want met “Dodenstoel” wordt zeker een goed visitekaartje afgegeven. Rechercheur Neli Panka is leider van het onderzoek naar de gruwelijke dood van een man en een vrouw, met als enige getuige een kind in een kast, die hevig getraumatiseerd is en geen woord spreekt. Ze wordt opgescheept met Eugène Hamer, ex-commando en nu adviseur van Defensie. Al gauw volgen meerdere soortgelijke moorden en blijkt dat er meer aan de hand is. Mensensmokkel, drugs, oorlog en zijn slachtoffers en nog veel meer thema’s komen voorbij. Maar ook lezen we hoe Panka zich staande houdt in een mannenwereld met zijn vooroordelen over vrouwen, die dan ook nog eens een gekleurde afkomst hebben. Over Hamer komen we niet zoveel te weten, hij is de zwijgzame ex-commando die zijn werk doet. Toch worden de personen goed uitgewerkt, niet alleen de 2 hoofdpersonen, maar ook de mensen waar zij zich mee omringen. Gestaag wordt naar het eind toe gewerkt, de spanning wordt opgevoerd. Het plot liet zich wel een beetje raden, maar dat doet niets af aan het plezier van lezen van deze eersteling die naar meer verhalen over Panka en Hamer smaakt.