Beschermengelen

Dit boek toegestuurd na de opruimactie bij #Hebban en is een boek dat ik niet snel zelf zou hebben gekocht en daarom was ik er extra blij mee. Zou ik een nieuw pareltje ontdekken?

Ik moet zeggen dat het boek fascinerend was maar het was geen makkelijk te lezen boek. Ik moest me er toch wel toezetten maar het was erg verrassend en uiteindelijk erg mooi geschreven. Paul Sterk blijkt in Weert te wonen en inmiddels wethouder te zijn, ik denk dat daarom dit verhaal hem zo raakte en ik vraag me af of hij persoonlijk ook betrokken was door mensen te kennen die door dit drama werden getroffen. De basis van het verhaal is het ongeluk in 1996 in Zweden van een bus met scouts. De oorzaak van het ongeluk is nooit echt helder geworden, de gevolgen waren enorm. Door het te benaderen vanuit de engelenwereld gecombineerd met het verdriet van een moeder in de huidige tijd maakt dit boek heel speciaal.

“Intussen weet ik precies hoe dit had kunnen gebeuren, ik zal er geen doekjes om winden. Zeker geen doekjes voor het bloeden. Er had er eentje zitten suffen hierboven. Letterlijk, ja echt! Gewoon zitten suffen. Zo simpel is het.” De beschermengel had zitten slapen. Wat mij betreft een manier van je verdriet en pijn begrijpbaar maken, logisch, niet mijn manier maar wel iets om over na te denken. Wat verder het boek bijzonder maakt is de link met muziek. De hoofdpersoon Thomas die het ongeluk heeft overleefd maar zwaar gewond is en in coma ligt, heeft een tweelingbroer, Robert. In het begin van het boek wordt de link gelegd met “Space Oddity”, het liedje met major Tom. ‘Ground control tot Rob and Tom.... Vader had het plaatje subiet in huis gehaald en draaide het de eerste weken zeker tien tot vijftien keer per dag voor de jongens”. Zorgvuldig wordt vervolgens uitgelegd hoe Thomas aan de bijnaam Major Tom komt en dit is een rode draad die door het verhaal heenloopt. Maar ook andere sterren zoals de Zangeres zonder Naam, Pussycat en Rowwen Hèze komen voor in het boek.

Het boek is heel zorgvuldig opgebouwd in hoofdstukken van heden naar verleden van de engelenwereld naar de huidige wereld. Heel consciëntieust. Naast de muziek valt ook de mooie taal op zoals “Hoewel de tijd alle wonen heelt, besef ik dat hun littekens blijven schroeien.” Daarnaast heeft Paul Sterk de actualiteit in het verhaal verweven, dat maakt dit tot een heel bijzonder boek. Waar de grens van fictie en non-fictie loopt is niet duidelijk aan te geven maar dat maakt niet uit. Het is een bijzonder boek. Toch is het niet alleen positiviteit. Het is geen meeslepend verhaal en je moet echt moeite doen voor het boek, maar wat mij het meeste stoorde is het ontkennen van een hemel en het ontkennen van een God. Veel mensen zullen juist heel veel troost putten uit die wetenschap en dan is dat erg hard. Ik geloof in een God die liefde is en ook al begrijp ik heel veel niet, Hij is er wel bij in het verdriet en pijn anders zou al die pijn en verdriet voor mij voor niets zijn.
Kortom een aanrader dit boek en het maakt me nieuwsgierig naar meer van deze schrijver.