De andere vrouw

Een nieuwe spionageroman van Daniel Silva, ik verheug me er op. De kaft oogt mysterieus, een vrouw op de rug gezien. Mooie kleuren als ik het zo bekijk op de foto want ik las het e-book. Het boek is in het begin wel even inkomen door het grote aantal personages dat wordt opgevoerd. Maar aan de andere kant kan ik nog een keer genieten van het boek en dan ontdek ik vast weer andere dingen.
Het is het verhaal van ‘de andere vrouw’ die in de bergen in Spanje woont als een kluizenaar nadat ze verliefd was en samen heeft geleefd met een man, waarschijnlijk een dubbelspion, die ze ontmoette in Beiroet. De relatie is niet zonder gevolgen gebleven maar het kind is bij haar weggehaald. De vrouw leeft met een geheim en dat geheim kan grote gevolgen hebben voor de wereldgeschiedenis.
Gabriel Allon, hoofd van de Israëlische veiligheidsdienst gaat op zoek naar de waarheid na de mysterieuze moord op een spion. Er moet een mol zijn binnen de Britse geheime dienst. De dienst waar zijn vriend en samenwerkingspartner hoofd van is. Helaas loopt deze samenwerking en ook de vriendschap schade op door deze wetenschap. Gabriel gaat tot het uiterste om de waarheid te achterhalen en de mol/dubbelspion te pakken te krijgen. Zal hij op tijd zijn?
Het boek is er een uit de serie over Gabriel Allon, maar is goed los te lezen. In dit boek zijn zoveel verwikkelingen dat persoonlijke ontwikkeling van de personage niet aan de orde is en je dus ook geen informatie uit vorige boeken nodig heeft. Het boek is opgedeeld in vier delen met in ieder deel vrij korte hoofdstukken waarin duidelijk wordt aangegeven waar en wanneer het speelt. Dat is handig omdat in het plot een verhaal spelend in het nu en het verhaal van vroeger bevat, die in elkaar grijpen. Het nawoord maakt het boek heel compleet. Zo kan je lezen op welke feiten het boek gebaseerd is en wat pure fictie is. Het boek is duidelijk een spionagethriller waar je goed je aandacht bij moet houden om alle personages, heden en verleden uit elkaar te houden. Naar mijn mening was het pas aan het einde nagelbijtend spannend. Het boek bevat ook weer de kenmerkende stijl van Daniel Silva, gedetailleerde beschrijvingen waardoor je het verhaal als een film voor je ziet. De beschrijving van de diverse kleuren zijn een goed voorbeeld, bv.. ‘wit als uitgedroogde beenderen’ of ‘zandsteenkleur haar’.
Kortom ik heb genoten van het boek maar vond het jammer dat het zo ingewikkeld in elkaar zat en zoveel concentratie vereiste daarom 4 verdiende sterren van mij.