De perfecte moeder

Op de kaft van het boek zie je een vrouw van de zijkant en gespiegeld zie je de hoofd van het kind. De achtergrond bij de vrouw is wit, bij het kind zwart. Door de aankoop van het boek steun je de stichting Het Vergeten Kind. De kaft is erg intrigerend en maakt nieuwsgierig. Op de achterflap staat dat het een aangrijpende roman is over twee sterke vrouwen die niet kunnen ontsnappen uit de wereld waarin ze opgroeiden. Dat maakt mij ook nieuwsgierig, kan je echt niet ontsnappen uit je verleden?

Het boek vertelt het verhaal van Nelleke en Helena, moeder en dochter, dochter en moeder, door afwisselend korte hoofdstukken in heden en in verleden te presenteren. Dit maakt het in het begin wat lastig in te komen. Je gaat heen en weer in de tijd van 1976 naar 2018 en dan weer naar 1968. Ik ben blij dat ik een paperback had en geen e-book waar het wat lastig is om soms even terug te bladeren. Nelleke wil graag ontsnappen uit het mileu waar ze vandaan komt, de armoede, een vader in de kroeg die jij als kind van een jaar of 10 uit de kroeg moet gaan halen omdat het eten op tafel staat. Tja en wat er daar allemaal gebeurd, is hartverscheurend en toch ook helaas vandaag de dag nog steeds realiteit. Kan je echt ontsnappen uit dit milieu of blijf je het verleden met je meedragen? Datzelfde geldt voor Helena. Haar vader is voor zijn werk vaak een paar dagen weg. Haar moeder kan de eenzaamheid en het alleen opvoeden van een kind niet aan en grijpt naar de fles, maar als ze dronken is, is ze erg agressief. Moeder en dochter zitten vast in een verleden. Hoe houdt Helena haar gezin bij elkaar? Kan zij ontsnappen uit het verleden? De spanning van het verhaal zit er meer in dat je graag wil weten hoe het verder gaat. Verder is het boek meeslepend geschreven, korte hoofdstukken en eenvoudige taal, wat mij betreft passend bij het boek. De personages worden levensecht beschreven en maakt het makkelijk om herkenbaar te zijn en ook zo dat je haast begrijpt hoe moeilijk het is voor alle personages.

Het boek komt voor mij heel dichtbij en heeft mij diep geraakt. Ik ben heel benieuwd hoe lezers en recensenten die nooit in aanraking zijn geweest met soortgelijke zaken, zoals hier in het boek beschreven, dit ervaren. Het verhaal kroop bij mij onder de huid en ik kon daarom niet stoppen met lezen en ook toen het boek uit was, had ik moeite het verhaal los te laten. Ik vond het heftig de emoties zoals loyaliteit, angst en onzekerheid op papier te zien staan, in een verhaal gevangen en ook ik ontkom niet aan mijn verleden dat ook mijn stijl van opvoeden heeft bepaald. Een kind heeft liefde en stabiliteit nodig van een ouder die zichzelf is en die zijn eigenwaarde kent omdat het geliefd is. Dan kan je een echt warm nest bieden waar liefde heerst in plaats van (stille) angst. In die zin kan je niet kiezen, maar je kan wel ervoor kiezen om zoals Helena doet in dit boek om b.v. geen alcohol te drinken en moeite doen om een “perfecte moeder” te zijn en daar toch ook weer in te falen en zichzelf dit kwalijk te nemen.

Ik vind het heel knap dat je zo een verhaal kan schrijven dat zo haarfijn de emoties kan benoemen die in dit verhaal zitten. De onzekerheid, de angst, je zou haast denken dat ze het zelf heeft meegemaakt. Toch schrijft ze daar niets over in haar dankwoord. Wel bedankt ze een voormalig kinderrechter voor haar onuitputtelijk bron om dit boek te kunnen schrijven. Nu als je die emoties kan verwoorden vanuit die bron zonder het zelf te hebben beleefd, dan ben je in mijn ogen een groot schrijfster! Zijn er voor mij minpuntjes, tja het einde vond ik wat minder passend in mijn ogen. Naar mijn gevoel was Helena best goed bezig en ook al voelde Helena zich niet ‘de perfecte moeder’ dit einde verdiende zij niet. Verder was het begin wat verwarrend door de vele korte tijdssprongen daarom krijgt Esther 4 sterren van mij.