De witte kamer

Tijdens het lezen van dit boek voor de Hebban Debuutprijs hoorde ik dat het boek de gouden strop had gewonnen. Dat is toch wel heel uniek voor een debuut. Dit maakt me erg nieuwsgierig naar dit boek.

Voor mij was het toch wat een tegenvaller. Een rechercheur, betrokken bij incident, wil bewijzen dat hij het toch nog wel kan maar heeft voortdurend aan de stok met zijn baas. Een luguber lijk van een journalist van een bekend opinietijdschrift. Een studente criminologie, nichtje van de rechercheur die mee helpt met het onderzoek en Midden-oosterse marteltechniek, de witte kamer. Kortom elementen die niet verrassend zijn en waarvan je denkt dat ken ik nu wel moet daar nu weer een boek over worden geschreven? Het boek was niet uniek, niet bijzonder meer iets van 12 in het dozijn.

Het boek is goed opgebouwd. Duidelijke korte hoofdstukken goede mix van spanning en psychologie. Het boek start met een proloog, een zelfmoordactie op de Dam in Amsterdam. Daarna leer je de rechercheur Leon kennen, op dit moment geschorst in verband met een schietincident en zijn nichtje Hanna. Het lijkt volgt al snel en ook diverse mogelijke daders worden opgevoerd. Maar op een of andere manier blijft het wat op een afstand en had ik echt het gevoel dat ik het allemaal als eens eerder had gelezen.

Kortom een lekker spannend boek, fijne opbouw maar ik denk dat Samantha haar eigen stijl en meer eigenheid moet toevoegen aan het verhaal. Dan kan het een groot schrijfster worden.