Een typische Graeme Simsion: vermakelijk maar soms wat langdradig

Het beste van Adam Sharp draait om het verleden en heden van Adam Sharp. Hij komt de voor de keuze te staan: werken aan zijn huidige relatie of oude liefde nieuw leven inblazen.

Het boek is er een zoals we van Graeme Simsion gewend zijn: rijkelijk gedetailleerd beschreven situaties. Deze schrijfstijl zorgt ervoor dat je meegezogen wordt in de romantische en soms ook hilarische herinneringen van Adam aan Angelina. Toch zorgt deze stijl er ook voor dat het verhaal soms wat langdradig wordt. Je zit te wachten op een nieuwe impuls in het verhaal.

Dat is een gevoel dat ik het hele boek hield. Over het algemeen ontwikkelen de karakters zich weinig en is het verhaal regelmatig voorspelbaar. Toch volgt er aan het einde een verrassende wending, al is het maar de vraag of deze het verhaal goed doet.

Het boek is er een die je kunt missen. Over het algemeen vermakelijk, maar weinig vernieuwend. Simsion is teveel blijven hangen in zijn Rosie-boeken. Ik had dan ook regelmatig het idee weer in het hoofd van Don Tillman te zijn beland.