Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Yana Maris 05 november 2011
“Een eenzame gedaante stond midden op de open plek. Rondom waren de bomen nu roerloos en zelfs de vogels zwegen. De gedaante kwam naar hem toe, met eigenaardige, schokkerige stappen, naderde hem tot op een paar meter. Het fototoestel viel uit Redfields handen. Hij deinsde achteruit en staarde met afgrijzen naar de gedaante. Het was een vrouw en ze had geen gezicht.” Dit is een citaat uit de proloog van De Zondares. Het is knap gedaan van Gerritsen dat je pas naarmate je het einde van het boek nadert, beseft dat deze proloog een belangrijke situatie beschrijft die alle gebeurtenissen uit het boek aan elkaar linkt. De Zondares was na Koud Bloed het tweede werk dat ik las van Gerritsen. Net als het eerste bleef ik ook hier van de eerste tot de laatste pagina geboeid.
In dit boek maken we opnieuw kennis met de temperamentvolle Jane Rizzoli en de nuchtere Maura Isles. De twee dames moeten nog eens samenwerken in een zaak waarin de logica ver te zoeken is. Twee nonnen worden aangetroffen in de kapel van hun klooster dat volledig afgeschermd is van de buitenwereld. De jonge zuster Camille werd op brutale wijze vermoord en ook voor de oudere zuster Ursula ziet het er niet goed uit. Waarom moesten deze nonnen sterven? Dat is de hoofdvraag die Rizzoli en Isles stellen. Twee onverwachte zwangerschappen, een lijk zonder handen, voeten en gezicht, mannenproblemen en interventies van de CIA zorgen ervoor dat de dames het zwaar te verduren krijgen. Ondanks alles zullen ze blijven zoeken naar antwoorden om het verhaal van de slachtoffers een waardig afsluit te geven. Hoewel er veel ontdekkingen worden gedaan in het onderzoek weet Gerritsen op een aangrijpende manier eenheid te brengen in het verhaal. Deze aanpak leidt tot een duidelijke en logische ontknoping. Gerritsen slaagt erin om de goed opgebouwde spanning op een natuurlijke manier af te wisselen met de nodige romantiek. Hierdoor heeft het verhaal een herkenbare toets omdat ook de onzekerheden van beide vrouwen goed worden beschreven. In het verhaal komt de scheiding tussen wetenschap en geloof goed aan bod. De zeer gelovige ideeën van de kloostergemeenschap botsen meerdere malen met de puur rationele ideeën van Isles. Op het einde van het verhaal lijkt het dat Gerritsen deze twee standpunten een beetje dichter bij elkaar heeft gebracht.
Tess Gerritsen is een zeer talentvolle schrijfster die doorheeft hoe ze een lezer kan blijven boeien. Ze verwerkt enkele gruwelijke gebeurtenissen en details in een realistische thriller. Door de onverwachte wendingen, medische details, de karakterontwikkelingen van de personages en de romantische intriges neemt De Zondares ons mee op een onontkoombare tocht die je in zijn greep houdt en pas loslaat na het laatste woord.

Reageer op deze recensie