Een sprookjesachtig begin

Wanneer Harper op een dag ziet dat er een onschuldig meisje wordt ontvoerd door een vreemde man, besluit ze het meisje te redden. Wat ze niet had verwacht is dat ze hierdoor terecht komt in het magische koninkrijk Sinteldaal. Het kasteel ligt er echter verlaten bij. De enige bewoners zijn prins Rhen en zijn persoonlijke lijfwacht Grey. Harper komt er al snel achter dat Sinteldaal vervloekt is. Prins Rhen beleeft telkens opnieuw de herfst van zijn achttiende levensjaar, waarbij hij op het einde verandert in een afschuwelijk monster dat heel Sinteldaal terroriseert. Enkel wanneer hij een meisje vindt dat oprecht op hem verliefd kan worden, dan pas kan de vloek verbroken worden. Harper is daarentegen vastbesloten om haar weg terug naar huis te vinden.

Ik ben altijd al een grote fan geweest van sprookjes en wie houdt er nu niet van een vervloekt koninkrijk? Een vloek zo eenzaam heeft wat weg van Belle en het beest. Een vervloekte prins die gered moet worden door een simpel, maar dapper meisje. De setting van het verlaten kasteel en de arrogante prins hebben ze alvast gemeen. Vanaf het begin van het verhaal stoorde ik me aan prins Rhen. Hij kwam heel arrogant en niet zo vriendelijk over. Uiteraard is dit de bedoeling want we leren hem dan beter kennen en achter deze façade schuilt dan ook een onzekere, zorgzame prins. Toch kwam die connectie tussen prins Rhen en mezelf als lezer er niet echt. Mijn connectie met Harper was er daarentegen wel. Harper lijdt aan cerebrale parese waardoor ze mankt met één been. Ze is niet zoals Belle het mooiste meisje van het land, maar is wel dapper, lief en menselijk. Waar de meeste meisjes zich aan de voeten van prins Rhen smeten, om uiteraard prinses te worden, bleef Harper realistisch. Haar doel was dan ook om van Sinteldaal een beter plaats te maken en het volk gelukkig te zien.

Het verloop van het verdere verhaal heeft niets weg van dat van Belle en het beest. We komen meer te weten over het verleden van Rhen, Grey en Harper. Er gebeuren enkele onverwachte wendingen en uiteindelijk was het einde misschien wat voorspelbaar, maar het was zeker een aangenaam verhaal om te lezen.

Voor ik aan Een vloek zo eenzaam begon had ik hoge verwachtingen. Deze werden jammer genoeg niet allemaal ingelost. Mijn connectie met prins Rhen bleef uit, maar Harper en Grey vind ik geweldige personages. Het verhaal was ook leuk om te lezen en is een aanrader voor iedereen die van sprookjes houdt.