Donker en meelevend

Nicolas is nog maar acht jaar wanneer hij te weten komt dat een zwart gat de aarde dreigt te verslinden. Hij gaat dan ook op zoek naar een manier om de wereld te redden, inclusief de mensen waar hij van houdt, net zoals zijn grote voorbeeld ‘De Adelaar’ een held uit zijn strips. Rondom hem ziet hij de wereld veranderen in chaos, vernietiging en angst. Maar Nicolas probeert doormiddel van zijn liefde en moed de wereld te veranderen.
Het boek heeft me naar de keel gegrepen en doen nadenken. Hoe zou ik reageren als de wereld zou vergaan? Zou ik die tijd willen doorbrengen met mijn geliefden? Of zou ik mee opgeslokt worden in de chaos en mezelf verliezen? In dit boek werden de verschillende reactief van de mensen uit de doeken gedaan. Zo had je Nicolas die alles voor zijn geliefden zou doen, zijn moeder die zowel Nicolas als zijn zusje verwaarloosd, zijn vader die op zoek gaat naar eten maar die nooit meer terugkeert, juf Helga die een religieuze gemeenschap vormt om mensen te helpen,… Elk van die personages in het boek gingen op een andere manier om met het nieuws. Anne Eeckhout heeft dan ook goed in perspectief gebracht wat de verschillende reactief zouden zijn.
In het hoofd kruipen van een achtjarige is niet simpel. De gedachten en het verhaal werden gezien door de ogen van een achtjarige, maar toch was het geen kinderboek. Er was een jeugdige manier van denken en handelen, waardoor je je echt in het hoofd van Nicolas waande. Hij werd emoties waar als veranderingen in gezichten, zoals zijn moeder haar ogen die donkerder werden als ze afwezig was.
Een ander interessant gegeven over dit boek is de zelfverminking van Nicolas. Hij spreekt in het verhaal over een kistje met allerlei voorwerpen erin waarmee hij zichzelf kan pijn doen. In het verhaal werd er gesuggereerd dat Nicolas hier al een hele tijd problemen mee heeft en hij hiervoor ook naar een psycholoog is geweest, maar dit wordt echter niet volledig uitgewerkt. In het boek gebruikt hij de pijn om een superheld te worden. Door de pijn voelt hij zich sterker en moediger, net zoals De Aderlaar die is gefolterd geweest en daardoor zijn superkrachten heeft gekregen. Hiermee had ik het wat moeilijker omdat ik medelijden met Nicolas had. Hij deed zichzelf pijn om zo andere mensen te kunnen redden, maar op het einde werd het ook zijn dood.
Nicolas en de verdwijning van de wereld is het ideale boek voor mensen die even alles willen vergeten en zich willen verdiepen in het duistere van de wereld. Het boek begint heel vrolijk, maar wordt donkerder naarmate het verhaal vordert en eindigt met een zeer verrassende twist. Het heeft me opgeslokt en uiteindelijk weer uitgespuwd als een totaal ander persoon. Toen ik het boek uit had, heb ik even moeten slikken en ervan bekomen. Wat een aangrijpend verhaal en wat een geweldig personage Nicolas!