Verschrikkelijk

Toen er in een groep werd geopperd om De Shining als groepsboek te lezen, heb ik even zitten twijfelen. The Shining is één van de weinige films waar ik nachtmerries over heb gehad en wist niet of ik het boek aandurfde. Uiteindelijk besloten om toch maar mee te doen en nu, twee weken later, is het boek eindelijk uit.

Wat een verschrikking! King gaat weer van hot naar her, de gedachtes vliegen door de acties heen en het leest gewoon echt als bagger. Vette, cursieve, normale teksten lopen door elkaar en haakjes worden ook nergens overgeslagen. Nergens wordt het eng, want King heeft er een handje van om een enge zin in iets "humoristisch" te laten eindigen, waardoor het allemaal te wazig en vooral te vreemd wordt. Of ik heb natuurlijk gewoon een totaal andere humor dan Mr. King, dat kan natuurlijk ook :-D. Want hierdoor is voor mij de spanning meteen weg en de humor erin kan ik ook niet ontdekken. En zo ging het dus het hele boek...

Mr. King, wááááááááárom???? Ik weet dat die man schrijven, echt! 22.11.63 bijvoorbeeld, dat komt toch echt heel erg in de buurt van een masterpiece. Maar dan vervolgens lees ik weer een oud boek van hem, een klassieker, een boek dat ontzettend goede recensies heeft en dan moet ik me er letterlijk weer doorheen worstelen. Ik denk dat ik het gewoon beter bij zijn nieuwere boeken kan houden. Daar is het bovennatuurlijke aspect voor zover ik tot nu toe heb gelezen wat minder aanwezig en is het voor mij allemaal wat beter verteerbaar.

Het verhaal is natuurlijk ontzettend gaaf: schrijver met een writersblock neemt zijn gezin mee naar een hotel om daar in de winter te kunnen werken en vervolgens worden ze langzaamaan helemaal gek in dat hotel, wat een heftig eind in petto heeft. Gaaf, gaaf! Maar die schrijfstijl...

Nee, De Shining was voor mij echt een verschrikking. Echt heel jammer, maar niet mijn ding. 1,5*.