Deze was weer fijn!

In Wie niet weg is leren we Helen Grace op een andere manier kennen. We hebben te maken met Helen haar toekomst én verleden, maar ook met een nieuwe moordenaar. Arlidge brengt met dit deel meer in het boek dan alleen actie en haast, en zorgt in dit boek voor meerdere interessante lagen.

Snelheid is nog steeds aanwezig, maar niet op een vervelende of storende manier. Gewoon lekker, op zo'n manier dat je door wil blijven lezen. Arlidge zou Ardlige natuurlijk ook niet zijn als hij nu op een softe manier verder zou gaan. De hoofdstukken zijn, zoals we ondertussen gewend zijn, kort en krachtig en gelukkig zonder al te veel afleiding. Verhaal en spanning worden op een fijne manier afgewisseld en zorgen ervoor dat je in no-time het boek uit hebt.

Feit blijft dat Helen Grace, zelfs in deze omstandigheden, het "mannetje" blijft en solo weer van alles weet uit te halen. Het is fijn dat er in dit deel wat meer aandacht aan teamwork is besteed, maar nog steeds zijn sommige situaties té solo en daardoor ongeloofwaardig. En dat doet afbreuk aan het verhaal. 4*