Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Niet mijn ding

Yvie 27 september 2017 Hebban Recensent
#boekuiteigenkast -#8

In Wink, Poppy, Midnight volgen we deze drie gelijknamige personages. Poppy is een verwend nest en tot over haar oren verliefd op de broer van Wink. Wink is een meisje uit een groot gezin met een levendige fantasie in een sprookjeswereld. Midnight is een jongen (ja echt!) waar op zich niet zo veel mis mee is. Hij woont naast Poppy en heeft een vrij eenzijdige relatie met haar. Wanneer haar moeder en zijn broer Alabama naar Frankrijk verhuizen, verhuizen Midnight en zijn vader naar een afvallig boerderijtje naast het huis waar Wink woont. Een held, een schurk en een leugenaar. Wie is wie in dit verhaal?!

De prachtige cover trok meteen mijn aandacht en hierdoor wilde ik het boek graag lezen, ondanks dat het plot me niet meteen heel erg interessant leek. Tijdens het lezen ben ik helaas grotendeels teleurgesteld en de mooie cover kon daar niets aan veranderen.

"Ze was klein en haar lange haar was rood. Rood, rood, rood."

Er wordt in dit boek ontzettend veel gebruik gemaakt van herhaling. Herhaling, herhaling, herhaling. Buiten de herhaling in de geschreven tekst, zien we ook herhaling terug in gebeurtenissen. Doordat je omstebeurt met Wink, Poppy of Midnight meekijkt in het verhaal, krijg je het inzicht van elk van deze personages te lezen. En dat maakt het saai.

Tucholke heeft veel gebruik gemaakt van vreemde namen. Wink, Midnigt, Alabama, Leaf en Sung zijn enkele van deze bizarre namen die in dit boek mochten schitteren. Begrijp me niet verkeerd, ik hou er normaal gesproken wel van als de namen wat origineler zijn dan Kees, Jan en Sjaak. Maar hier voelde het krampachtig en geforceerd aan. Niet alleen de namen waren wat vreemd, want olijfolie-ijs en kurkuma-melk waren levensmiddelen waar ik met een grote boog omheen zou lopen, maar die in het boek absoluut niet gevreesd werden. Het is maar waar je van houdt natuurlijk, haha...
Ook de personages lijken om een krampachtige manier allemaal wel minstens één eigenaardigheid te hebben.

"Ik vergat mijn haren te borstelen, maar bedacht wel op tijd dat ik poedersuiker over mijn armen en nek moest strooien. "

Buiten bovenstaande dingen die me niet zo aanstonden, was het boek ook nog grotendeels warrig geschreven. De grote lijnen van het boek zijn me duidelijk, maar wat er nou precies gebeurd is en wat nou de gedachte achter dit verhaal moet zijn, is me vaag...
Helaas kon ook de twist het verhaal niet redden. Het was erg leuk dat de held, de schurk en de leugenaar zo versprongen, maar tegelijkertijd was het bizar. Waar de twist absoluut veelbelovend begon, maakte alle warrigheid hier alweer snel een eind aan. 2*, kan er jammer genoeg echt niet meer van maken.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Yvie