Zwarte Golven

Zwarte Golven vertelt het waargebeurde verhaal van een bijzonder zeilavontuur in de jaren '90. Auteur Eric Wewerinke werd tot zijn vreugd uitgenodigd om met een zeilboot naar Corfu te zeilen. Om enige mate van afstand te creëren van de gebeurtenissen, heeft de auteur ervoor gekozen om geen echte namen in het boek te gebruiken.

We maken kennis met verschillende personages, waarvan Tim, Julia en Robert de belangrijkste zijn. Julia gaat als au-pair met een zeilboot mee naar Corfu, om voor de kinderen van schipper Robert te zorgen. Als de schipper laat vallen dat hij eigenlijk een handje tekort komt voor het zeilen, moet Julia meteen aan Tim denken, die ze een tijd terug op een vakantie leerde kennen. Vrij kort hierna begint de reis naar Corfu. Ze komen er alleen al rap achter dat Robert een heel ander persoontje is dan hij in eerste instantie leek te zijn...

Hoewel een aantal gebeurtenissen zeker huiveringwekkend zijn, is de term thriller op de cover helaas overtrokken. Waarschijnlijk was het wel een levensechte thriller als je erbij was. Toch moeten wij het als lezer zonder deze ervaring doen en de letters bereiken niet de angst die er in werkelijkheid waarschijnlijk wel was.

De personages zijn op zich prima uitgewerkt, maar ze blijven wel behoorlijk afstandelijk. Zo is Tim jong en hij staat nog niet zo sterk in zijn schoenen. Zijn gedachten over bepaalde situaties zijn goed en realistisch, maar zijn acties volgen zijn gedachten niet op waardoor hij wat naïef overkomt. Dit is slechts een karaktereigenschap van een jong persoon en het is bewonderenswaardig dat hij het goede van een ander mens in probeert te blijven zien. Het valt alleen niet te ontkennen dat een geduchtere houding sommige dingen misschien totaal anders hadden laten verlopen. Julia is behoorlijk wispelturig en het is lastig een betrouwbare mening over het meisje te vormen. Haar rol is niet helemaal duidelijk en wordt ook niet volledig uitgelegd. Robert is een vreemde man. Hij wekt de lezer niet zozeer angst aan, maar zijn reisgenoten zeker wel en dat is te merken.

De schrijfstijl is vlot en geeft je tussen de regels door wat lesjes over het reilen en zeilen op een zeilboot. Erg leuk, want hierdoor is de instap voor iemand die geen ervaring met boten en water heeft een stuk lager dan verwacht. De hoofdstukken zijn aangeduid met plaatsnamen en hierdoor wordt je met de personages mee op reis genomen.

Zwarte Golven is een getuigenverslag van een nare gebeurtenis. Doordat er niet alleen bij feiten wordt stilgestaan, leest het geheel ontzettend vlot weg en heeft het iets weg van een roman. De gedachten dat het waargebeurde feiten bevat laat de haren van je armen af en toe omhoog komen en het laat je ook nadenken over het karakter van mensen. Helaas blijven er na het lezen van het boek nog vragen open die nergens beantwoord worden en hierdoor voelt het alsof het avontuur nog niet is afgelopen. 2,5*