mwah

Mijn eerste kennismaking met Auster. Misschien niet het meest handige boek om mee te beginnen! Ik kan niet zeggen dat ik me er doorheen gesleept heb, maar erg enthousiast was ik nou ook weer niet.

Om te beginnen stoorde het me heel erg dat ik een autobiografie las die in de tweede persoon enkelvoud is geschreven. Als een verhaal over jezelf gaat, waarom zou je dan geen "ik " gebruiken?

En daarnaast vond ik het niet prettig dat er eindeloze zinnen in voorkwamen. Zinnen van soms een halve bladzij lang, waardoor ik soms de draad weleens kwijt raakte.

Tenslotte vond ik de beschrijving van de eenentwintig adressen waar Auster ooit in zijn leven heeft gewoond niet bijster interessant. Ik denk dat het leuker is als je New York kent en je de buurten en straten waar hij over schrijft herkent.

Toch laat ik me niet ontmoedigen en zal zéker nog eens een boek van Auster ter hand nemen, al was het alleen maar om te ontdekken waarom veel mensen zo enthousiast over hem zijn.