De laatste liefdesbrief

Ik moet eerlijk bekennen dat dit boek me niet meteen wist te overtuigen. ‘De laatste liefdesbrief’ heeft net als ‘Passie en Parelmoer’, één van haar eerdere boeken, een erg rustig tempo. Het was even wennen aan deze geleidelijke opbouw. Ondermeer hierdoor, maar ook door het feit dat fragmenten van voor -en na het ongeluk elkaar afwisselen, duurde het een tijdje vooraleer ik in het verhaal kon wegduiken.

Geleidelijk aan lukte dit gelukkig steeds beter en begon ik steeds meer mee te leven met de hoofdpersonages uit dit boek. Zowel met Ellie in het heden, als met Jennifer in het verleden. Beiden moeten zoveel hindernissen overwinnen vooraleer ze gelukkig kunnen worden. Elk hoofdstuk wordt ingezet met een liefdesbericht. Eigenlijk zijn het allemaal voorbeelden van laatste liefdesbrieven. De ene keer een handgeschreven bericht, de andere keer een korte sms, … Deze fragmentjes die de verschillende hoofdstukken van elkaar scheiden deden me nog meer beseffen hoe jammer het is dat korte én vaak onpersoonlijke sms-jes steeds vaker de handgeschreven kaarten en brieven lijken te vervangen.

De charmes van deze uitgeschreven liefdesuitingen en de gevoelens die deze brieven door de jaren heen steeds weer opnieuw oproepen komen mooi naar voren in dit boek. Ook gemiste -en nieuwe kansen spelen een belangrijke rol in dit verhaal. ‘De laatste liefdesbrief’ is een hartverwarmend en romantisch boek waarin liefde van alle tijden in de schijnwerper wordt geplaatst. Ook met dit boek slaagt Jojo Moyes er perfect in om empathie op te roepen bij haar lezers en hen te ontroeren.