Lola geeft zich bloot

Ik begrijp dat je niet van een omslagontwerp(st)er kan verwachten dat ze elk boek leest waarvoor ze de cover mag samenstellen. Maar wanneer het vrouwelijke hoofdpersonage reeds op de flaptekst nadrukkelijk wordt omschreven als een onweerstaanbare vrouw met blond haar … dan is het een beetje zonde dat het covermodel een donkere haarkleur heeft. Maar goed, misschien let ik wel gewoon te veel op zulke details.

Het verhaal zelf was zoals we het bij deze schrijfster kunnen verwachten erg luchtig én ontspannend. Twee kenmerken die in vrijwel elk boek van Rachel Gibson aanwezig zijn. Voeg daar nog het snelle tempo van haar verhalen én de vlotte schrijfstijl aan toe en je weet wat je ongeveer kan verwachten wanneer je in een boek van deze auteur begint.

Ondanks die gemeenschappelijke kenmerken ligt niet elk boek me even goed. ‘Lola geeft zich bloot’ is er zo eentje. Misschien komt het doordat ik al vrij veel boeken in dit ontspannende en romantische genre heb gelezen, maar het verhaal van Lola en Max sprong er niet echt tussen uit. Het leek net dat beetje extra te missen. Het boek bevat vrij veel humor en ik heb regelmatig zitten glimlachen tijdens het lezen. Alleen leek de uitwerking van de hoofdpersonages in dit verhaal vrij beperkt te blijven waardoor ik minder met hen ging meeleven dan bij haar andere boeken.
...